donderdag 29 april 2010

De Funditest van het dagblad Trouw

Fundamentalisme heeft niet per se met extreem geweld te maken. Ieder mens kan fundamentalistische trekken hebben. Daarom heb ik in navolging van medeblogger Rian Verweijmeren ook de Funditest van dagblad Trouw ingevuld. De funditest geeft aan de hand van veertien stellingen antwoord op de vraag: “Bent u tolerant of hard en bent u bereid om ver te gaan voor uw overtuiging? Dat leek mij een interessante vraag om mijn eigen persoonlijkheid aan te spiegelen en wat blijkt: Ik ben een "fundi-light", zowel in algemene zin (55%) als op religieus terrein (25%). De test geeft mij, na ongetwijfeld een ingewikkeld achterliggend rekenproces een fundimentalistische waarde (de F-factor) mee van 46%. Gelukkig net nog iets meer relativist dan fundimentalist, want twijfel is de constante toestand van een intellectueel, zo leert mij het begeleidend interview met atheïst Herman Philipse. Ik kan dus nooit meer ontkennen dat ik geen fundimentalistische trekjes in mij heb, maar gelukkig in een lichte vorm. Hieronder de toelichting op mijn behaalde F-factor.

Fundimentalisme in algemene zin: Fundi Light (55%)
U bent zeker geen geharnaste fundamentalist. Maar als u eerlijk bent, dan weet u dat u aan de buitenkant wel tolerant lijkt, maar vanbinnen wel erg overtuigd bent van uw eigen gelijk.

Fundimentalisme in religieuze zin: Fundi Light (25%)
Hoewel u enigszins gematigd bent in uw denken, bent u nog steeds een religieuze fundamentalist. U vindt dat anderen hun eigen overtuiging mogen hebben, maar u houdt tegen de stroom in vast aan uw eigen opvattingen over religie.

dinsdag 27 april 2010

Klaar voor de Toekomst...


Laat de campagne nu maar in volle hevigheid los branden. Op naar het succes van 9 juni aanstaande! Wil je ook het liefst een progressieve coalitie? Maak dan de partijen ter linkerzijde van de PvdA groot, uiteraard te beginnen met GroenLinks. Immers dat is de beste garantie dat we straks niet weer met het CDA zitten opgescheept. Ook Wilders hou je zo buiten de deur!

zondag 25 april 2010

Van Weelden over water - Demonstratie tegen kolencentrales.



Hierbij de volledige uitzending van "Van Weelden over Water" waarin de beelden zijn te zien van de door de Vereniging Zuiver Energie georganiseerde demonstratie tegen de twee kolencentrales in de Eemshaven op 27 maart jongstleden. De beelden van mijn speech beginnen op ongeveer 21'49".

Tis toch nie waah jong?

Om tegenwoordig toegang te krijgen tot een uitkering wordt van de betrokkene verwacht dat deze meewerkt aan zijn of haar reïntegratie in de maatschappij. Dat betekent in vele gevallen het accepteren van werk of scholing welke de kans op werk doet toenemen. Meedoen is het beste recept om armoede te voorkomen of juist dragelijk te maken – waarbij er wellicht ook kansen ontstaan om er aan te ontsnappen - en de op loer liggende sociale uitsluiting te voorkomen. Het zal dus ook niemand verbazen dat ook GroenLinks hoog inzet op arbeidsparticipatie, ook al vinden wij het verrichten van vrijwilligerswerk met behoud van de uitkering daar ook onder vallen. Meedoen is het devies.

Het bovenstaand mechanisme waarbij toegang tot het sociale vangnet kan worden verkregen in ruil voor een actieve inzet van de betrokkene om positief mee te werken aan een beoogde
- hernieuwde - deelname aan de maatschappij, geldt ook in de gemeente Oldambt voor ondermeer jongeren welke in de WAJONG terecht komen. Via de binnen de gemeenten steeds populairder wordende WORK FIRST methodiek krijgen de jongeren begeleiding naar voor hen geschikt en beschikbaar werk. De jongeren hebben onlangs een zwartboek gepresenteerd waarin zij hun beklag doen over de wijze waarop zij dit traject ervaren. De conclusie: zij ervaren het als een weinig zinvolle dagbesteding. Kennelijk wordt er van hun verwacht dat ze kozijnen af moeten gaan schuren, deze vervolgens in de verf moeten gaan zetten om dan opnieuw te moeten gaan starten met het afschuren van dezelfde kozijnen. Dat lijkt mij inderdaad ook werk waarbij je kanttekens mag plaatsen. Een poortwachter voor het sociale vangnet plaatsen is prima maar vul dan ook de daar tegenoverstaande verplichting tot meewerken aan de reïntegratie op een fatsoenlijke manier in.

zaterdag 24 april 2010

Inhaalslag.

Een weblog moet toch met een zekere regelmaat worden bijgehouden dus 10 dagen radiostilte is veels te lang. Dat vraagt om een gedegen inhaalslag want er is veel te melden voor mijn gevoel. Allereerst mijn plotselinge afwezigheid op mijn weblog en op Twitter.
Reden: afgesneden van het internet door een onverwachte ziekenhuisopname. Oorzaak: de plotselinge amputatie van een teen aan mijn immer tegenstribbelende diabetesvoet.

WIA en Wie niet?

Binnen mijn partij GroenLinks, zijn de meeste mensen er groot voorstander van dat er door iedereen wordt meegedaan in de maatschappij, want bij mensen die moeten rond komen met een minimaal inkomen en daardoor in de armoede terecht zijn gekomen of wellicht dreigen te komen, ligt de sociale uitsluiting op de loer. Dat vinden wij een bijzonder ongewenst vooruitzicht dus willen we niemand aan de kant en iedereen zo snel mogelijk weer mee laten doen. Dit geldt zeer zeker voor de arbeidsparticipatie, immers het hebben van een baan is de beste garantie om uit de armoede te blijven of om er weer uit te komen als je er eenmaal inzit. Zelf ben ik er dan ook een groot voorstander van om iemand die zijn of haar baan verliest zo snel mogelijk weer naar nieuw werk toe te geleiden. Dit vergroot de kans om deel uit te blijven maken van de maatschappij. Dit geldt ook voor mensen die een beroep doen op, wat in de volksmond nog steeds de bijstand wordt genoemd. Vooral vrouwen met jonge kinderen dreigen na een scheiding van deze voorziening gebruik te moeten gaan maken. Het begeleiden naar betaald werk kan juist bij deze kwetsbare groep voorkomen dat er door de opgetreden achterstandsituatie armoede gaat ontstaan waardoor sociale uitsluiting optreedt. Dit met alle ongewenste effecten voor de betrokkene zelf, de eventueel inwonende kinderen maar, niet in de laatste plaats, ook voor ons als maatschappij in het geheel. Voorwaarde hierbij is uiteraard wel dat de betrokkene wordt begeleid naar structureel en zinvol werk, waar een behoorlijke financiële vergoeding tegenover staat.

Daar schort het in mijn beleving nog welles aan. De WIA koppelt het geleiden naar werk aan het recht op inkomen, uit wat eerder de bijstand werd genoemd. Op zichzelf een goed uitgangspunt. Echter vanuit de dagelijkse praktijk hebben mij al vele verhalen bereikt, dat die structurele banen in het geheel niet beschikbaar zijn. Als er al werk is, dat via de persoonlijke coach wordt aangeboden betreffen dit vaak baantjes voor een relatief korte periode, waardoor er in het geheel geen perspectief wordt geboden voor de toekomst. Draaideurbanen worden ze al genoemd, waarbij je van uitkering naar baan gaat om vervolgens, na bijvoorbeeld een maand of drie, weer in de uitkering te belanden. Dit proces herhaalt zich dan ook naar believen van de coach, het aanbod van deze acherlijke banen en de wettelijk poortwachter die je anders het recht op de uitkering laat ontzeggen. Vrouwen met de zekerheid van een al bestaande parttimebaan, die na bijvoorbeeld een scheiding toch in de bijstand terecht komen, en waarvan de inkomsten uit die baan lager blijken te uit te vallen dan het sociaal minimum, krijgen de inkomsten tot dit sociaal minimum aangevuld. In de praktijk gaat deze groep er echter, door de aanwezigheid van die baan juist netto op achteruit, omdat de kosten die daarvoor gemaakt moeten gaan worden voor het openbaar vervoer of de kosten voor het opvangen van de kinderen in het geheel niet worden gecompenseerd. Thuis zitten zonder een baan met een uitkering op het minimum is dus in de praktijk voordeliger dan te blijven werken met een kleine baan, waardoor de stimulerende prikkel met uitzicht op voldoende toekomstperspectief ontbreekt. Dit druist helaas weer regelrecht in tegen de doelstelling om iedereen mee te willen laten doen ter voorkoming van armoede en sociale uitsluiting.

woensdag 14 april 2010

Give us a break...


Have a break? from Greenpeace UK on Vimeo.
Steun de actie en voer de druk mee op:
http://www.greenpeace.nl/campaigns/meerkitkat

De politieke desinteresse van jongeren nader verklaard.

Soms neem ik de moeite om uit mijn boekenkast een reeds vergeeld economisch of politiek boek ter hand te nemen en terug te lezen wat de gangbare opvattingen waren ten tijde van het verschijnen van de desbetreffende publicatie. Zo heb ik nu een verhandeling - Lastig Links, 1976 - van de PvdA econoom Hans van den Doel herlezen, welke in het begin van de jaren zeventig, vorige eeuw, samen met Jan Nagel ( inderdaad de later op drift geraakte Jan Nagel van Leefbaar Hilversum en Pim Fortuijn) initiatiefnemers waren van de Nieuw Links beweging binnen de PvdA.
Van den Doel analyseert een aantal maatschappelijke ontwikkelingen in de periode van grofweg halverwege de jaren zestig tot medio zeventiger jaren en maakt ondermeer zichtbaar waarom de jongeren zich in toenemende mate niet meer betrokken voelen bij de politiek. Het is naar mijn mening interessant om die analyse, ruim dertig jaar na dato, nog eens opnieuw onder het voetlicht te brengen.

Van den Doel stelt, na hiervoor een onderzoek van drs. A. Hoogerwerf te hebben aangehaald: ” De jongeren voelen een machtig front van specialisten boven zich, dat werkt aan ingewikkelde en moeilijk te begrijpen compromissen. Midden in de chaos van percenten, wetten, hoogconjuncturen en bestedingsbeperkingen lijkt het, alsof er geen duidelijk ideaal meer is om voor te vechten.” Van den Doel gaat verder en schrijft: “En als er geen wezenlijke kwesties tot inzet van de politieke strijd worden geproclameerd, dan vindt het grootste deel van de jeugd de politiek oninteressant en laat het afweten. Er ontstaat onbenul en apathie: een bedreiging voor de democratie.”

De analyse, die wat mij betreft ook gisteren had kunnen worden gemaakt, gaat verder en geeft aan dat: “ de politiek bewuste jongeren natuurlijk ook de vervaging van de politieke tegenstellingen hebben geconstateerd en zij reageren op datzelfde verschijnsel precies omgekeerd en gaan de vervaging te lijf met een toenemend extremisme. De jongeren polariseren tot radicaal links of tot extreem rechts. Dit radicalisme is niets anders dan een noodzakelijke reactie op het gebrek aan inspiratievermogen van de officiële politiek”, zo stelt van den Doel vervolgens vast.
Als toetje constateert hij: "De politieke jongeren vervullen in dit opzicht een avant-gardistische rol. Ze zeggen hardop wat er onbewust in een veel grotere groep kiezers leeft." Van den Doel verwijst tenslotte naar één van de conclusies van de eerder aangehaalde drs. Hoogerwerf die stelt dat berekeningen overigens hebben aangetoond dat het gehele kiezerskorps zich (onbewust) polariseert. De analyse van ruim dertig jaar geleden heeft er, wat mij betreft, niet erg ver naast gezeten, zo mogen we, met de kennis van nu, best wel vaststellen

maandag 12 april 2010

Gesandwiched tussen lichaam en geest.


Momenteel worden mijn plannen gesandwiched tussen waartoe ik lichamelijk in staat ben of wat in dat verband verstandig voor mij is en mijn reeds vooringenomen drive om op alle voor mij belangrijke vergaderingen en evenementen aanwezig te willen zijn. Dat laatste zit in mijn hoofd en het eerste wordt bepaald door mijn lichaam en daarmee is diep in mij de klassieke strijd tussen het lichaam en de geest opgelaaid. Doordat mijn diabetesvoet sinds enige weken weer is op gaan spelen en mij wordt voorgeschreven om het betreffende been omhoog te houden op de bank, weinig tot niet te lopen, even niet te werken en vooral de boel te ontzien kan ik niet die dingen doen waartoe mijn overactieve geest mij continue oproept. Het GroenLinks congres aankomende zondag is daar het beste voorbeeld van. Al weken geleden heb ik mij daartoe ingeschreven, heb actief meegedacht over amendementen welke daar in stemming zullen worden gebracht, dit als aanvulling of wijziging op het GroenLinkse programma voor de komende verkiezingen op 9 juni aanstaande en voel een extra behoefte om mijn stem ook aan te wenden om een betere landelijke spreiding te bewerkstelligen met betrekking tot de concept kandidatenlijst voor de komende kamerverkiezingen. Mijn inzet daarbij is er opgericht om er voor zorgen dat er een beter evenwicht ontstaat tussen de kandidaten uit de Randstad en kandidaten afkomstig uit de haarvaten van ons land, welke er, naar mijn smaak, op de concept kandidatenlijst bekaaid van afkomen. De inzet daarbij is allereerst “Ienindetoptien” te krijgen, omdat haar huidige lage plaats op de lijst niet strookt met de ervaring, gedrevenheid en kwaliteiten van Ineke van Gent zoals wij haar kennen als kamerlid. Dat moet anders en dus beter. Mijn lichaam is echter mijn grote spelbreker, waardoor ik waarschijnlijk toch niet kan afreizen naar Utrecht en Mieke wrijft mij dat uit zorg en liefde voor mij dan ook meerdere malen in. Ik kan er onredelijk onder zijn maar eigenlijk weet ik dat ze gelijk heeft, het is beter dat ik niet ga maar de creativiteit van geest in mij zoekt alternatieven om toch te kunnen gaan. “Het is vlak bij het station, ik neem de rolstoel mee, ik organiseer dat ik met iemand in de auto mee kan rijden”, het helpt mij allemaal geen zier. Mieke waakt over mijn gezondheid en over mijn herstel en diep in mij weet ik dat zij gewoon gelijk heeft.

zaterdag 10 april 2010

Mag ik u vragen, waar kent u mijn moeder van?

Vandaag de Provinciale Algemene Ledenvergadering van GroenLinks gehad. Een belangrijke dag voor mij omdat ik mij kandidaat had gesteld als lid voor de landelijke Partijraad van GroenLinks. Vanzelfsprekend was ik al op tijd aanwezig en voor de gelegenheid had Mieke voor mij een heuse rolstoel met voetensteun geregeld. Ik beleefde daarmee meteen mijn “coming out” als invalide, al heb ik nog steeds goede hoop dat deze status een tijdelijke is. Mieke had mij geïnstalleerd aan de rand van een tafeltje in het nog lege zaaltje, waar slechts een voor mij onbekende man aanwezig was. Zouden we al een bakje koffie kunnen krijgen vroeg ik hem, waarop hij mij antwoordde dat zijn vrouw er al eentje had gehad maar hij zelf ook nog niet. Zitten we hier dan wel bij de goede partij vroeg ik hem nog of is dit toevallig de SGP? Nee, zei de man want dan zouden wij de koffie hebben gehad in plaats van mijn vrouw. Inmiddels nam Mieke afscheid van mij en ze was nog maar amper weer met de auto het parkeerterrein af of de man vroeg mij waar ik zijn moeder dan toch van kende. Vertwijfeld zei ik, zou ik uw moeder dan moeten kennen? Nou, wij vieren hier vandaag dat zij 90 jaar is geworden, gaf de man te kennen. Ooow, antwoordde ik enigszins bedremmeld, dan zit ik hier op het verkeerde feestje. De man moet wel gedacht hebben…., maar nam gelukkig nog wel de moeite om mij binnendoor naar het naast gelegen zaaltje te duwen, waar ik inderdaad moest zijn.
Een efficiënte vergadering meegemaakt waarbij unaniem werd besloten om mijn kandidaatschap om te zetten in een definitief lidmaatschap van de partijraad, waarbij ik wel heb toegezegd er zeker het belang van in te zien om met de overige twee gekozen leden van de partijraad vanuit de provincie Groningen intensief overleg te willen gaan voeren. Ook het verzoek om niet slechts de partijraad als discussieforum te gaan benutten binnen onze partij maar ook daar buiten de ruimte voor discussie te willen creëren, kan mijn warme instemming verkrijgen omdat ik eveneens van mening ben dat GroenLinks een brede discussiepartij behoort te zijn en te blijven.

vrijdag 9 april 2010

2.32 minutes of absolute pixel awesomeness.

Wat als de 8 bits videogames een invasie op New York City beramen. Dit zou er dan kunnen gebeuren....

woensdag 7 april 2010

De twijfel slaat toe....

Als fractie van Groenlinks hebben we ons altijd zorgen gemaakt over de exploitatie van het nieuw te bouwen cultuurhuis in Winschoten en laat juist nu, door de veranderende omstandigheden van de economische crisis, waarbij hard gesneden moet gaan worden in de begroting de komende jaren, het vermogen om, straks na voltooiing van het nieuwe theater, de eigen broek op te kunnen houden nog meer dan wij konden bevroeden, onder druk komen te staan. Het vertrek van het ziekenhuis uit de binnenstad van Winschoten maakt het er ook niet beter op, want de reeds ingeboekte parkeergelden, welke de exploitatiebegroting van het cultuurhuis ten goede zouden moeten komen, zullen nu niet langer meer door personeel en bezoekers van het ziekenhuis binnen gebracht gaan worden. Al met al een dikke tegenvaller. Tijd voor een politieke herbezinning en wellicht de moed tonen om de bakens te gaan verzetten. Een plan van particuliere initiatiefnemers om een modern theater aan het water te gaan realiseren komt daarmee wellicht net op tijd als de spreekwoordelijke reddingsboei voorbij dobberen. Voor mij is het echter nog steeds niet duidelijk genoeg of de kurk waarop het oorspronkelijke plan voor een cultuurhuis in het stadscentrum drijft, al zoveel slagzij aan het maken is dat we nu al de reddingsboei moeten gaan grijpen. Alternatieven om de exploitatiebegroting , onder de gegeven omstandigheden sluitend te krijgen moeten zeker een kans krijgen om onderzocht te worden. Het versoberen van het oorspronkelijke ontwerp behoort daarbij tot de mogelijkheden, net zo als een verplichte parkeerroute in de binnenstad, welke de bezoekers automatisch richting de parkeerkelder moet gaan leiden. Ik zou er voor willen pleiten om er voor te zorgen dat we niet gelijktijdig met het afvoeren van het badwater ook het kind mee weggooien.

dinsdag 6 april 2010

Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO)


Even afgezien of die kolencentrales, die zo nodig hier gebouwd moeten gaan worden, nu echt slecht voor het milieu en de gezondheid zijn (dat hoeven we hier natuurlijk niet te betwisten) mag toch van die grote grijze stroomboeren als RWE en Fattenfall (de moedermaatschappij van NUON) verwacht worden dat zij maatschappelijk verantwoord ondernemen. Echter door te investeren in kolengestookte centrales helpen zij mee om de erbarmelijke arbeidsomstandigheden in de kolenmijnen in stand te houden. Immers door de hernieuwde vraag naar steenkool, worden in landen als China, Rusland en Indonesie maar ook Colombia en het geciviliceerde Amerika onophoudelijk mijnarbeiders naar beneden gestuurd om voor een paar rotcenten het zwarte goud ten behoeve van onze energiebehoefte te gaan delven. En als de kolen dan eenmaal naar boven zijn gebracht dan moet de kostbare lading nog worden verscheept, met alle risico's van dien. Net zoals kolenschepen op het meest kwetsbare natuurgebied in Australie (Great Barreer Reef) op een zandplaat kunnen vastlopen, zo kan dat ook over niet al te lang in onze eigen Waddenzee gaan plaatsvinden. Hier 3 berichtjes van de afgelopen week:
China; (27 maart 2010) Ondergelopen kolenmijn, van de 153 kompels gelukkig toch nog 114 gered. Lot van de overigen nog steeds ongewis.
Amerika: (6 april 2010) gasontploffing in kolenmijn, tot nu toe minimaal 24 doden.
Australie (3 april 2010) Chinees kolenschip loopt vast nabij het Great Barreer Reef, milieuramp niet uit te sluiten.

maandag 5 april 2010

Wel ontslagen uit maar nog steeds niet los van het ziekenhuis



Gelukkig was ik afgelopen vrijdag met de mededeling dat ik toch nog voor de Paasdagen het ziekenhuis mocht verlaten, maar inmiddels ben ik alweer twee keer teruggeweest op de huisartsenpost omdat onder de voetholte spontaan een nieuwe blaar is ontstaan die vocht in zich heeft en waarbij het onstaan van een nieuwe wond aan mijn voet zeer reeel is. Laten we proberen om de blaar heel te houden want dat geeft de minste kans op infectie, zei de dienstdoende arts gisteravond nog tegen mij, echter vanochtend knapte dat kreng toch en liep het wondvocht over mijn hiel richting douchevloer. Wat nu? Mieke wist het ook niet meer en dus maar weer gebeld met de dokterdienst en om half twaalf stonden we daar alweer op de stoep. De nieuwe ulcus lijkt zich daadwerkelijk aan te dienen, zodat wond nummer drie zich heeft toegevoegd aan de overige twee die al sinds ruim een jaar mijn voet naar de verdommenis helpen.
Morgen moet ik mij weer melden bij mijn behandelend chirurg en dan maar hopen dat die er nog wat mee kan. Ik ben gelukkig nog steeds aan de antibiotica dus misschien blijft daardoor de gevreesde infectie weg, maar garanties, zo heb ik inmiddels geleerd, worden door mijn lichaam sinds enige tijd niet meer gegeven.

zaterdag 3 april 2010

De soap van het Winschoter cultuurhuis

Enigszins verbaasd neem ik kennis van de nieuwe discussie rondom het Winschoter cultuurhuis. Uiteraard mogen er op particulier initiatief allerlei nieuwe voorstellen worden gelanceerd, zoals nu het geval is met een architectonisch fraai ontwerp aan het water van de Havenkade of de Renselkade. De verantwoordelijk PvdA-wethouder laat weten dat de initiatiefnemers best langs mogen komen met haar nieuwe plannen. Opvallend is het overigens wel dat in deze plannen geen evenementenhal is voorzien en dat daarvoor een voorschot wordt genomen op het in oude staat teruggebrachte monument "de Toekomst" in Scheemda, althans als we het Dagblad van het Noorden mogen geloven. Engel Modderman (VCP) gaat, zo lijkt het, al in deze plannen mee en houdt reeds rekening met het niet meer bouwen van een cultuurhuis op de oude Klinkerlocatie. Daar moet dan maar het nieuwe ziekenhuis komen, zo meldt hij zich in de strijd.

Maar ligt er al niet een besluit van de voormalige gemeenteraad in Winschoten om op de locatie aan het Oldambtplein een nieuw cultuurhuis, inclusief een wat kleiner uitgevallen evenementenhal te gaan realiseren? Is daarvoor niet het theater "de Klinker" gesloopt en kort geleden nog de lang niet afgeschreven muziekschool? Bovendien is er door dezelfde voormalige Winschoter raad een keuze gemaakt uit twee bouwontwerpen ingediend door gerenomeerde architectenbureau's, nadat de voorgelegde ontwerpkeuze aan de bevolking te weinig response had gekregen. Het kan toch niet zo zijn dat de genomen besluitvorming, welke nog steeds geldingskracht heeft nu weer dunnetjes wordt overgedaan? Versoberingsopties op de huidige plannen, tot daaraan toe, maar je volstrekt ongeloofwaardig maken door alles weer op losse schroeven te gaan zetten dat lijkt mij werkelijk de hond in de pot. Bovendien heeft de gemeente zich al voor miljoenen verplicht, het geen zal gaan leiden tot ongekende schadeclaims bij het wijzigen of niet doorgaan van de oorspronkelijke plannen.
Het al te serieus nemen van de nieuwe initiatieven is m.i. mosterd na de maaltijd en uiteindelijk niet goed voor de stad Winschoten en niet goed voor het imago van de Oldamster politiek.

Pater Cantalamessa, vertrouweling van de Paus.

De Rooms-Katholieken en de Joden hebben elkaar nooit gelegen. De Roomsen achten de Joden tot op vandaag schuldig aan het verraad van Christus en dan moeten we toch behoorlijk ver teruggaan in de tijd, voor het gemak zo'n 2000 jaar. Het is dan ook nooit meer goed gekomen tussen die twee. De stelselmatige weigering om de staat Israel te erkennen door het Vaticaan is daar dan ook het meest schijnende eigentijdse voorbeeld van. Nu ligt het Katholieke vorstendom zelf onder vuur. Het aan de geestelijken opgelegde celibaat heeft de verplicht afgeknepen hormonen niet kunnen temmen en dus hebben velen van hen, waarvan het vlees te zwak was, zich vergrepen aan, zowel minderjarige jongetjes en meisjes die aan hen waren toevertrouwd. Maar de geest is uit de fles en het ene schandaal volgt het andere op.
Dat de Room-Katholieke kerk nu zelf in het verdomhoekje zit en de toorn van de publieke opinie over zich heen krijgt gestort, wordt door priester Cantalamessa en vertrouweling van de Paus, gezien als iets dat vergelijkbaar is met het antisemitisme dat de Joodse gemeenschap al eeuwen lang ervaart. Wederom een bewijs dat de goede herders binnen de Rooms-Katholieke kerk zich geheel buiten de wereldse realiteit hebben geplaatst.

Oost west, Thuis best.

Gisterochtend zijn er nogmaals twee buisjes bloed bij mij afgenomen en indien onderzoek uit zou wijzen dat de ontstekingswaarden wederom waren gezakt, dan mocht misschien het infuus er uit. In de middag was het zover, de dokter was tevreden en inderdaad ik mocht losgekoppeld worden. Aangezien het infuus de enige reden was om in het ziekenhuis mijn medicijnen toegediend te krijgen, was het logische gevolg dat ik ook naar huis mocht. Onderop mijn voet voelde het nog niet al te jovel maar mijn voet was zichtbaar minder dik, dus Mieke opgebeld die toch al zou komen voor het bezoekuur, om aan te kondigen dat ik weer met haar mee terug zou gaan. Vandaag weer lekker wakker geworden in mijn vertrouwde omgeving. Nog niet helemaal het mannetje en met een kuurtje antibiotica voor 7 dagen nog wel even aan huis gekluisterd maar het begin is er weer. Oost west, thuis best!

vrijdag 2 april 2010

Het was een kabinetsval waard.


Wat hebben we er nog te zoeken? Was Karzai al niet de meest integere bondgenoot van het westen, nu maakt hij het helemaal bont. Werd de onlangs gehouden stembusgang al gekenmerkt door list en bedrog in het voordeel van de zittende president, nu beschuldigd hij uitgerekend zijn westerse beschermelingen van een anti-campagne. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. En dan te bedenken dat Balkenende en Verhagen zich nogmaals wilden vastleggen voor een nieuwe periode militaire steun (of noemen we het toch een opbouwmissie?) aan Afganistan. Voor het lijdende volk is het een ramp, maar voor Karzai zou het de beste les zijn als de westerse troepen zich onverwijld zouden gaan terugtrekken. In het verlengde daarvan: Nederland trekt zich nu definitief terug en dat is, in het licht van de uitspraken van Karzai, een kabinetsval zeker waard geweest.

donderdag 1 april 2010

Bedankt fur die blumen...

Het schandaal lijkt steeds groter te worden en het begint er op te lijken dat er geen sprake meer is van incidenten maar dat de Rooms Katholieke kerk structureel is vergeven van geestelijken, welke in het bedrijven van de naastenliefde te ver door zijn geschoten, tenminste daarwaar het kinderen betreft die aan hun Goddelijke goedertierenheid waren toevertrouwd. Het ergste vind ik, is het intern verzwijgen en toedekken van de misstanden, terwijl er volgens het strafrecht gewoon sprake is geweest van het plegen van misdrijven. Het feit dat van pastoor tot bisschop en kardinaal (en wellicht tot aan de Paus toe) niemand verantwoordelijkheid heeft genomen voor de pedofiele bedrijfscultuur is om je dood te schamen. Schijnheilig de biecht afnemen om de zonden te wassen van de gelovigen, terwijl je Sodom en Gomorra achter de eigen gebrandschilderde ramen in stand hebt gehouden, rijmt niet met de goede zeden die je pretendeert te hanteren. Het wordt hoog tijd dat de Rooms Katholieke kerk wordt ontdaan van haar hemelse status en wordt behandeld als een criminele organisatie waar stelselmatig kinderen werden misbruikt. Hier past mijns inziens, voor zover nog mogelijk is, alleen een aardse strafvervolging op.