Nog ruim 14 dagen en dan mogen we met zijn allen opnieuw een nieuw landsbestuur gaan kiezen. Op twaalf september aanstaande is het weer zover. En hoewel het "merk" GroenLinks sterk aan kracht heeft ingeboet door de strijd om het lijsttrekkerschap tussen Jolande Sap en uitdager Tofik Dibi, overheerst toch de rol en het succes bij de totstandkoming van het zogenaamde Lenteakkoord. Daar zijn mede door GroenLinks koppen met spijkers geslagen. Veel van de pijnlijke bezuinigingsmaatregelen die door Rutte (VVD), Verhagen (CDA) met de onbetrouwbaar gebleken gedoogsteun van de PVV in het Catshuisakkoord terecht hadden moeten komen, zijn in dit Lenteakkoord, door het verleggen van de accenten bij de bezuinigingen, weer teruggedraaid. Hierbij hebben drie relatief kleine partijen (CU, D66 en GroenLinks) laten zien waarin zij groot blijken te zijn, namelijk in het nemen van verantwoordelijkheid. Daarmee is een hoge boete van Europa voor het niet tijdig op orde hebben van een sluitende begroting voor 2013, door de wanprestaties van het rechtse kabinet Rutte, in het belang van ons land uiteindelijk voorkomen.
Door dit succes zijn de bezuinigingen op de WSW, die voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt middels de in te voeren Wet Werken naar Vermogen desastreus uit zouden gaan pakken, voor in ieder geval 2013 definitief van de baan.
GroenLinks wil hierin nog verder gaan door de gehele Wet Werken naar Vermogen naar de prullenmand te verwijzen, en daar een beter alternatief tegenover te stellen. Dit alternatief, dat GroenLinks de Wet Werk en Zekerheid heeft genoemd, integreert net als de Wet Werken naar Vermogen; de Wet Werk en Bijstand, de Wajong, de Wet Sociale Werkvoorziening en de Wet Investeren in Jongeren (WIJ) tot een nieuwe regeling waarbij deelname aan het arbeidsproces voor op staat. Echter in plaats van te bezuinigen op de sociale werkplaatsen en mensen met een afstand tot het verrichten van betaald werk, vrijwel kansloos verplicht te detacheren op de arbeidsmarkt, wenst GroenLinks juist extra middelen beschikbaar te stellen (totaal 800 miljoen euro) om enerzijds via een participatiebudget (500 miljoen euro) mensen met een arbeidsbeperking bij het bedrijfsleven onder te brengen waarbij de werkgever voor de lagere prestaties van de werknemer wordt gecompenseerd door middel van een loonkostensubsidie en anderzijds met behulp van de resterende middelen (300 miljoen euro) participatiebanen kunnen worden geschapen voor mensen die om wat voor reden maar niet aan de slag kunnen komen. Deze banen dienen te worden gecreëerd door leer-werkbedrijven, waarin de gemeenten en het bedrijfsleven samenwerken.
In het Lenteakkoord is door interventie van GroenLinks ook de inkomenstoets voor gezinnen in de bijstand van de baan. Even dreigden bijstandsgerechtigden met werkende inwonende kinderen hun uitkering te verliezen dan wel gekort te zien omdat naar oordeel van het kabinet Rutte deze kinderen voortaan hun ouders wel in hun levensonderhoud zouden kunnen voorzien. Dat dreigende onheil is gelukkig door ingrijpen van GroenLinks, en dat mag best wel wat meer worden uitgedragen, om zeep geholpen.
Voor de mensen die kwetsbaar zijn in onze maatschappij en daarvan zijn er in onze gemeente Oldambt onevenredig veel aanwezig, zijn de hierboven beschreven correcties op het regeringsbeleid van het kabinet Rutte van enorm groot belang. Alle reden lijkt mij, om GroenLinks op 12 september uw vertrouwen en stem te geven.
donderdag 23 augustus 2012
vrijdag 3 augustus 2012
Een heel land te winnen.
Na onlangs het belang van het aan de burger verleende stemrecht te hebben beschreven en de verantwoordelijkheid welke dat voor de stemgerechtigen met zich meebrengt, wens ik in dit artikel een kritische noot te plaatsen ten aanzien van het ontbreken van voldoende democratisch besef bij de kiezersmassa om tot goed overwogen politieke keuzes te kunnen komen. Dit benodigd democratisch besef is een voorwaarde om op gefundeerde wijze invulling te kunnen geven aan de verantwoordelijkheid die om de hoek komt kijken bij het hanteren van het rode potlood in het stemhokje.
Het is naar mijn oordeel dan ook de relatief kleine groep elite die het in ons land voor het zeggen heeft, te verwijten dat zij, zo zij de vrijheid echt hoog in hun vaandel hebben staan, nooit het verantwoordelijkheidsgevoel hebben getoond om de grote massa tot democratische meningsvorming op te voeden. Men heeft als het ware het systeem van het kiesrecht over de spreekwoordelijke muur gedonderd zonder daar ooit de staatsburgerlijke handleiding bij aan te leveren, laat staan zorg te dragen voor een regelmatige actualisatie daarvan.
Ook de huidige leiders van onze politieke partijen tonen deze verantwoordelijkheid niet. Zij trachten de grote kiezersgroep te overtuigen met moderne kralen en spiegels, net zoals ooit de onwetende inboorlingen van overzee door onze voorvaders werden overtuigd om hun rijke bodemschatten 'vrijwillig' aan ons af te staan. Nu worden door onze politieke leiders uiterlijke vaagheden ingezet zoals een charismatisch voorkomen en het schofferen van elkaars mening en integriteit, om de kiezers te overtuigen van hun gelijk, dit soms tot op het onfatsoenlijke af. De vooraanstaande journalist en opiniemaker Kustaw Bessems twitterde op 2 augustus 2012: "Binnenkort krijgen we de campagneparadox weer te verduren: terwijl politici op hun aantrekkelijkst moeten zijn, zijn ze op hun lelijkst", doelend op de politieke campagne ten behoeve van de Tweede Kamerverkiezingen in september 2012 en de daarbij te verwachten sfeer tijdens die campagne.
In de onderlinge strijd om de stem van de kiezer wordt, door deze tot voorbeeld dienende politieke elite, de menselijke waardigheid van hun politieke opponenten in vele gevallen niet meer gerespecteerd. Wat deze menselijke waardigheid precies is, werd door de 20ste eeuwse Franse schrijver en politicus Maraux omschreven als het tegendeel van vernedering. Een groot deel van de kiezers, met name die groep waarvoor de tot dusver leidende elite nimmer de verantwoordelijkheid heeft genomen om bij hen voldoende staatsburgerschap te ontplooien, kan deze platte strijd der gladiatoren niet ver genoeg gaan. Met name de populistische politieke leiders misbruiken deze, door onachtzaamheid gecreëerde, achterstand bij de kiezer ten eigen voordele.
Als lokaal politicus doe ik dan ook een dringend beroep op mijn collega's, op elk politiek niveau in den lande, om gezamenlijk inhoud te geven aan de aan ons opgedragen verantwoordelijkheid om de burger mee te nemen in het creëren van voldoende democratisch besef. Dit om op basis van aangereikte elementaire kennis de inhoudelijke politieke en maatschappelijke vraagstukken op hun merites te kunnen beoordelen maar ook om onbevangen de ontwikkelingen in de samenleving te kunnen duiden. Dit kan wat mij betreft morgen beginnen door vakken als cultuurgeschiedenis, wijsbegeerte en staatsinrichting weer als basisdisciplines op te nemen in ons onderwijscurriculum.
Het is naar mijn oordeel dan ook de relatief kleine groep elite die het in ons land voor het zeggen heeft, te verwijten dat zij, zo zij de vrijheid echt hoog in hun vaandel hebben staan, nooit het verantwoordelijkheidsgevoel hebben getoond om de grote massa tot democratische meningsvorming op te voeden. Men heeft als het ware het systeem van het kiesrecht over de spreekwoordelijke muur gedonderd zonder daar ooit de staatsburgerlijke handleiding bij aan te leveren, laat staan zorg te dragen voor een regelmatige actualisatie daarvan.
Ook de huidige leiders van onze politieke partijen tonen deze verantwoordelijkheid niet. Zij trachten de grote kiezersgroep te overtuigen met moderne kralen en spiegels, net zoals ooit de onwetende inboorlingen van overzee door onze voorvaders werden overtuigd om hun rijke bodemschatten 'vrijwillig' aan ons af te staan. Nu worden door onze politieke leiders uiterlijke vaagheden ingezet zoals een charismatisch voorkomen en het schofferen van elkaars mening en integriteit, om de kiezers te overtuigen van hun gelijk, dit soms tot op het onfatsoenlijke af. De vooraanstaande journalist en opiniemaker Kustaw Bessems twitterde op 2 augustus 2012: "Binnenkort krijgen we de campagneparadox weer te verduren: terwijl politici op hun aantrekkelijkst moeten zijn, zijn ze op hun lelijkst", doelend op de politieke campagne ten behoeve van de Tweede Kamerverkiezingen in september 2012 en de daarbij te verwachten sfeer tijdens die campagne.
In de onderlinge strijd om de stem van de kiezer wordt, door deze tot voorbeeld dienende politieke elite, de menselijke waardigheid van hun politieke opponenten in vele gevallen niet meer gerespecteerd. Wat deze menselijke waardigheid precies is, werd door de 20ste eeuwse Franse schrijver en politicus Maraux omschreven als het tegendeel van vernedering. Een groot deel van de kiezers, met name die groep waarvoor de tot dusver leidende elite nimmer de verantwoordelijkheid heeft genomen om bij hen voldoende staatsburgerschap te ontplooien, kan deze platte strijd der gladiatoren niet ver genoeg gaan. Met name de populistische politieke leiders misbruiken deze, door onachtzaamheid gecreëerde, achterstand bij de kiezer ten eigen voordele.
Als lokaal politicus doe ik dan ook een dringend beroep op mijn collega's, op elk politiek niveau in den lande, om gezamenlijk inhoud te geven aan de aan ons opgedragen verantwoordelijkheid om de burger mee te nemen in het creëren van voldoende democratisch besef. Dit om op basis van aangereikte elementaire kennis de inhoudelijke politieke en maatschappelijke vraagstukken op hun merites te kunnen beoordelen maar ook om onbevangen de ontwikkelingen in de samenleving te kunnen duiden. Dit kan wat mij betreft morgen beginnen door vakken als cultuurgeschiedenis, wijsbegeerte en staatsinrichting weer als basisdisciplines op te nemen in ons onderwijscurriculum.
donderdag 2 augustus 2012
Stemrecht
Het mogen uitbrengen van een stem op de politieke partij van je eigen keuze is een democratisch recht dat door de arbeidende klasse nog maar net een eeuw geleden zwaar bevochten is binnengesleept. Voor die tijd had de bezittende klasse de touwtjes in handel en werd de mate waarin je medezeggenschap had, bepaald door de hoogte van het bedrag aan belastingen dat door je werd betaald aan de staat en nog iets eerder aan de koning. Met het verkregen stemrecht dat in eerste instantie aan de mannen was verleend maar later ook voor alle vrouwen ging gelden, werd de vanzelfsprekendheid dat er door een relatief kleine elite over je leven en toekomst werd beschikt definitief doorbroken.
Vanaf dat moment kreeg je als volwassen Nederlander de mogelijkheid om zelf richting te geven aan wat je maatschappelijk van belang vindt. Uiteindelijk kan een politieke partij met voldoende aansprekende voorstellen en ideeën, met jouw stem en die van vele andere gelijkgestemde mensen een meerderheid behalen en daardoor in staat worden gesteld om haar programma om te zetten in het door al die mensen wenselijk geachte beleid. Jouw stem kan in deze eindtelling dus uiteindelijk beslissend zijn.
Uit het bovenstaande blijkt dus dat als je letterlijk mee wilt tellen je feitelijk je kostbaar verkregen recht om te mogen stemmen niet verloren mag laten gaan. Dat is in feite een verantwoordelijkheid die je samen met het stemrecht van de politiek hebt gekregen. Het is niet voor niets dat uitsluitend alleen volwassen mensen geschikt worden geacht om de verantwoordelijkheid voor het uitbrengen van een stem te kunnen dragen. Ik kan mij niet voorstellen dat jij als bevoorrecht persoon met stemrecht voor die verantwoordelijkheid wenst weg te lopen. Nee toch?
Vanaf dat moment kreeg je als volwassen Nederlander de mogelijkheid om zelf richting te geven aan wat je maatschappelijk van belang vindt. Uiteindelijk kan een politieke partij met voldoende aansprekende voorstellen en ideeën, met jouw stem en die van vele andere gelijkgestemde mensen een meerderheid behalen en daardoor in staat worden gesteld om haar programma om te zetten in het door al die mensen wenselijk geachte beleid. Jouw stem kan in deze eindtelling dus uiteindelijk beslissend zijn.
Uit het bovenstaande blijkt dus dat als je letterlijk mee wilt tellen je feitelijk je kostbaar verkregen recht om te mogen stemmen niet verloren mag laten gaan. Dat is in feite een verantwoordelijkheid die je samen met het stemrecht van de politiek hebt gekregen. Het is niet voor niets dat uitsluitend alleen volwassen mensen geschikt worden geacht om de verantwoordelijkheid voor het uitbrengen van een stem te kunnen dragen. Ik kan mij niet voorstellen dat jij als bevoorrecht persoon met stemrecht voor die verantwoordelijkheid wenst weg te lopen. Nee toch?
Abonneren op:
Posts (Atom)
