De GroenLinks-fractie in het Oldambt is onaangenaam verrast over het vroegtijdig naar buiten gebracht resultaat met betrekking tot de toekomstige vestigingsplaats van een nieuw ziekenhuis voor Noord en Oost Groningen. Terwijl het officiële rapport nog moet worden uitgebracht en in de loop van volgende week wordt verwacht, worden de geesten, volgens fractielid Herman Folkerts nu al rijp gemaakt voor een nieuw ziekenhuis in Zuidbroek.
Het bevreemdt ons overigens niet dat Zuidbroek als gewenste vestigingsplaats uit de bus komt, aldus Folkerts. Zuidbroek is vanaf het begin de voorkeurslocatie geweest van het OZG. Het Provinciale Omgevingsplan staat echter de bouw van een ziekenhuis in Zuidbroek niet toe. Het lijkt er nu op dat het bestuur van het OZG, samen met verzekeraar Menzis en het UMCG, als opdrachtgever voor het nieuwe rapport, alsnog via een omweg de gedroomde vestigingsplaats Zuidbroek naar voren wenst te schuiven.
Zuidbroek is kennelijk de meest gewenste locatie vanuit het verlenen van ziekenhuiszorg in onze regio maar dit is volgens Folkerts een te beperkte voorstelling van zaken. De toekomstige vestigingsplaats moet niet alleen vanuit het gezichtspunt van zorg worden bekeken maar vanuit een veel breder blikveld. Ook de afweging of het verstandig is om zo’n belangrijke voorziening als een ziekenhuis uit de tweede gemeente van de provincie weg te halen en de schrijnende gevolgen daarvan op een door bevolkingskrimp geplaagde stad als Winschoten moeten in de totale beschouwing worden meegewogen. Dat het UMCG nu kennelijk powerplay wenst te spelen door aan te geven dat alleen Zuidbroek in een toekomstige samenwerking met haar bespreekbaar is, doet daar volgens GroenLinks niets aan af.
Voorlopig vertrouwt de fractie van GroenLinks nog steeds op het vastgestelde vestigingsbeleid rondom het ziekenhuis in het Provinciale Omgevingsplan en de daarop gebaseerde omgevingsverordening. Die laten de plannen van vestiging in Zuidbroek niet toe. De fractie zal de ontwikkelingen met argusogen blijven volgen en sluit, indien nodig ook eventuele acties in de toekomst niet uit.
woensdag 24 oktober 2012
Een voltooid gesprek
Denken is een gesprek,
dat je ziel met zichzelf voert
over het onderwerp van haar bespiegelingen.
De denkende ziel doet niet anders
dan een gesprek voeren,
ze legt zichzelf daarbij vragen voor
en geeft antwoorden,
ze bevestigt en ontkent.
Wanneer ze tot een besluit is gekomen,
- geleidelijk of door
een plotselinge ontwikkeling-
en ze daaraan
zonder te twijfelen vasthoudt,
kunnen we dit
als haar inzicht beschouwen.
Zodoende is inzicht verwerven
een gesprek voeren
en inzicht een voltooid gesprek
dat niet hardop met een ander
maar in stilte met jezelf is gehouden.
Muurtekst in het PostPlaza te Leeuwarden
dat je ziel met zichzelf voert
over het onderwerp van haar bespiegelingen.
De denkende ziel doet niet anders
dan een gesprek voeren,
ze legt zichzelf daarbij vragen voor
en geeft antwoorden,
ze bevestigt en ontkent.
Wanneer ze tot een besluit is gekomen,
- geleidelijk of door
een plotselinge ontwikkeling-
en ze daaraan
zonder te twijfelen vasthoudt,
kunnen we dit
als haar inzicht beschouwen.
Zodoende is inzicht verwerven
een gesprek voeren
en inzicht een voltooid gesprek
dat niet hardop met een ander
maar in stilte met jezelf is gehouden.
Muurtekst in het PostPlaza te Leeuwarden
zondag 7 oktober 2012
GroenLinks Partijraad 6/10/2012
Voor wie Politiek24 heeft gevolgd is het niet onzichtbaar gebleven hoe ondergetekende zich als provinciaal Groninger Partijraadslid heeft geuit over de ontstane situatie - het vertrek van Jolande Sap uit de landelijke politiek - in de bijeenkomst van de Partijraad op 6 oktober in Utrecht.
Zoals bekend heeft Heleen Weenink, al direct bij aanvang van de bijeenkomst duidelijk gemaakt zich te hebben teruggetrokken als partijvoorzitter van GroenLinks. Aansluitend daarop maakte Dineke Oldenhof als vice-voorzitter van het Partijbestuur bekend dat ook de overige leden van het bestuur zich per direct zouden terug trekken
Daarmee namen zij al direct de wind uit de zeilen van die Partijraadsleden die voor aanvang al uit waren op het vertrek van het bestuur. Persoonlijk was ik nog niet zover, immers eerst moest er duidelijkheid komen over de exacte reden voor het heenzenden van Sap een dag ervoor. Wanneer ook de verhoudingen binnen de nieuwe fractie reeds verstoort zouden zijn geweest dan was er voor de ingreep van Heleen misschien nog iets te zeggen geweest. Ik wilde dus eerst iets meer weten komen over de achtergrond van het besluit om Jolande heen te zenden.
Duidelijk werd dat bij dit besluit duistere krachten binnen de partij een rol hebben gespeeld. Zowel Judith Sargentini, Tof Thissen, respectievelijk fractievoorzitters van de EU-fractie en 1e kamer, als ook Maarten van der Poelgeest, Frits Lintmeijer, Mirjam de Rijk en Bas Eijkhout hebben hier, als vooraanstaande partijleden, zonder enige formele statutaire status op dit terrein, een rol gespeeld. Een informeel circuit van invloedrijke partijleden die met de term 'partijtop', zich plotseling een dubieuze rol hebben toegemeten in de val van Jolande. Dat dit niet zo behoort te gaan heeft uiteindelijk het partijbestuur ook ingezien en is mede daarom opgestapt.
Hoe is het mogelijk dat Tof Thissen als voorzitter van de kandidatencommissie Jolande eerst als lijsttrekker op de lijst heeft aanbevolen met de daarbij de benodigde leiderschapskwalificaties, om vervolgens slechts drie weken nadien, zo prominent een rol te spelen in het opzeggen van het vertrouwen in onze fractievoorzitter van de Tweede Kamer? Was het niet zo dat juist 85% van de leden in een referendum net hadden aangegeven wel vertrouwen in Jolande te stellen als trekker van de Tweede Kamerfractie. Waarom heeft het partijbestuur niet afgewacht wat de conclusies van de commissie van Es zouden zijn op dit punt om daaraan eventueel een definitief oordeel aan te verbinden met persoonlijke consequenties voor Jolande. Bovenstaande drie punten waren precies de vragen die ik, als Groninger vertegenwoordiger in de Partijraad heb gesteld.
Voor Heleen was het afwachten op de resultaten van de commissie echter, gelet op de urgentie en de druk op de komende gemeenteraadsverkiezingen, geen optie meer. Er moest nu gehandeld worden en meer tijdverlies was in het traject naar 2014 niet langer gewenst. Tja, over het mandaat van 85 % en het verlies aan vertrouwen in Jolande, dat lag aan de wijze waarop mensen zich hadden geuit die in haar directe omgeving moesten gaan samenwerken met Jolande.
Dus toch verstoorde verhoudingen in de nieuwe fractie wellicht, vroeg ik mij af tijdens een tweede gelegenheid om vragen te stellen? Nee, die insinuatie (letterlijke woorden van Heleen) klopte niet. In de nieuwe fractie loopt alles op rolletjes, ook ten aanzien van de onderlinge verhoudingen. De noodzaak om Jolande te laten vallen ligt dan kennelijk toch bij de leden van de informele partijtop. Judith Sargentini gaf dit overigens ook direct toe en had spijt van de mededeling op 13 september jl. dat het partijbestuur blij was met het besluit van Jolande om na het zware verlies aan zetels toch door te willen gaan.
Het is goed dat het partijbestuur de eer nu aan haar zelf heeft gehouden, al is het jammer dat de leden haar nu ook niet meer in een congres tot verantwoording kunnen gaan roepen. Dat congres, dat gaat er inderdaad nu snel komen al kan dat procedureel en organisatorisch niet meer voor januari 2013 gaan plaatsvinden. De toezichtsraad heeft aangegeven binnen een week een partijbestuur ad interim te willen gaan instellen. Kandidaten kunnen zich tot dinsdag 9 oktober 12.00 uur aanmelden. Waarvan acte!
Tot besluit heb ik nog publiekelijk aangegeven dat er gedurende de gehele dag gesproken is over alle ellende die over ons heen is gekomen als partij, maar dat ik ook lichtpuntjes zie. Immers met Bram erbij zit er nu toch een goede fractie in de Tweede Kamer en in de wetenschap dat daar nu ook Linda Voortman aan toe zal worden gevoegd, is de weg naar herstel van GroenLinks wat mij betreft definitief ingezet.
Zoals bekend heeft Heleen Weenink, al direct bij aanvang van de bijeenkomst duidelijk gemaakt zich te hebben teruggetrokken als partijvoorzitter van GroenLinks. Aansluitend daarop maakte Dineke Oldenhof als vice-voorzitter van het Partijbestuur bekend dat ook de overige leden van het bestuur zich per direct zouden terug trekken
Daarmee namen zij al direct de wind uit de zeilen van die Partijraadsleden die voor aanvang al uit waren op het vertrek van het bestuur. Persoonlijk was ik nog niet zover, immers eerst moest er duidelijkheid komen over de exacte reden voor het heenzenden van Sap een dag ervoor. Wanneer ook de verhoudingen binnen de nieuwe fractie reeds verstoort zouden zijn geweest dan was er voor de ingreep van Heleen misschien nog iets te zeggen geweest. Ik wilde dus eerst iets meer weten komen over de achtergrond van het besluit om Jolande heen te zenden.
Duidelijk werd dat bij dit besluit duistere krachten binnen de partij een rol hebben gespeeld. Zowel Judith Sargentini, Tof Thissen, respectievelijk fractievoorzitters van de EU-fractie en 1e kamer, als ook Maarten van der Poelgeest, Frits Lintmeijer, Mirjam de Rijk en Bas Eijkhout hebben hier, als vooraanstaande partijleden, zonder enige formele statutaire status op dit terrein, een rol gespeeld. Een informeel circuit van invloedrijke partijleden die met de term 'partijtop', zich plotseling een dubieuze rol hebben toegemeten in de val van Jolande. Dat dit niet zo behoort te gaan heeft uiteindelijk het partijbestuur ook ingezien en is mede daarom opgestapt.
Hoe is het mogelijk dat Tof Thissen als voorzitter van de kandidatencommissie Jolande eerst als lijsttrekker op de lijst heeft aanbevolen met de daarbij de benodigde leiderschapskwalificaties, om vervolgens slechts drie weken nadien, zo prominent een rol te spelen in het opzeggen van het vertrouwen in onze fractievoorzitter van de Tweede Kamer? Was het niet zo dat juist 85% van de leden in een referendum net hadden aangegeven wel vertrouwen in Jolande te stellen als trekker van de Tweede Kamerfractie. Waarom heeft het partijbestuur niet afgewacht wat de conclusies van de commissie van Es zouden zijn op dit punt om daaraan eventueel een definitief oordeel aan te verbinden met persoonlijke consequenties voor Jolande. Bovenstaande drie punten waren precies de vragen die ik, als Groninger vertegenwoordiger in de Partijraad heb gesteld.
Voor Heleen was het afwachten op de resultaten van de commissie echter, gelet op de urgentie en de druk op de komende gemeenteraadsverkiezingen, geen optie meer. Er moest nu gehandeld worden en meer tijdverlies was in het traject naar 2014 niet langer gewenst. Tja, over het mandaat van 85 % en het verlies aan vertrouwen in Jolande, dat lag aan de wijze waarop mensen zich hadden geuit die in haar directe omgeving moesten gaan samenwerken met Jolande.
Dus toch verstoorde verhoudingen in de nieuwe fractie wellicht, vroeg ik mij af tijdens een tweede gelegenheid om vragen te stellen? Nee, die insinuatie (letterlijke woorden van Heleen) klopte niet. In de nieuwe fractie loopt alles op rolletjes, ook ten aanzien van de onderlinge verhoudingen. De noodzaak om Jolande te laten vallen ligt dan kennelijk toch bij de leden van de informele partijtop. Judith Sargentini gaf dit overigens ook direct toe en had spijt van de mededeling op 13 september jl. dat het partijbestuur blij was met het besluit van Jolande om na het zware verlies aan zetels toch door te willen gaan.
Het is goed dat het partijbestuur de eer nu aan haar zelf heeft gehouden, al is het jammer dat de leden haar nu ook niet meer in een congres tot verantwoording kunnen gaan roepen. Dat congres, dat gaat er inderdaad nu snel komen al kan dat procedureel en organisatorisch niet meer voor januari 2013 gaan plaatsvinden. De toezichtsraad heeft aangegeven binnen een week een partijbestuur ad interim te willen gaan instellen. Kandidaten kunnen zich tot dinsdag 9 oktober 12.00 uur aanmelden. Waarvan acte!
Tot besluit heb ik nog publiekelijk aangegeven dat er gedurende de gehele dag gesproken is over alle ellende die over ons heen is gekomen als partij, maar dat ik ook lichtpuntjes zie. Immers met Bram erbij zit er nu toch een goede fractie in de Tweede Kamer en in de wetenschap dat daar nu ook Linda Voortman aan toe zal worden gevoegd, is de weg naar herstel van GroenLinks wat mij betreft definitief ingezet.
Abonneren op:
Posts (Atom)
