Na het beëindigen van de eerste wereldoorlog en als gevolg van het Verdrag van Versailles is in 1919 de Volkenbond opgericht, met als doel “nieuwe oorlogen te voorkomen”. Nadat, in de roerige jaren dertig enkele kernleden zelf als bezetter andere naties binnen waren gevallen* en in de lijn der verwachting ook hun lidmaatschapschap met de bond hadden beëindigd, bleven Groot-Brittannië en Frankrijk, de huidige initiators van de net door de VN-veiligheidsraad ingestelde no-fly zone in Libië, volledig gespeend van enige verdere macht en invloed op het wereldtoneel achter. Over het algemeen wordt de Volkenbond gezien als de tandeloze voorloper van de VN, waarvan de Veiligheidsraad afgelopen donderdag een resolutie heeft aangenomen om de in opstand gekomen burgerbevolking, die nu al ruim 3 weken door haar eigen regiem wordt bestookt met mortieren en bommen, te beschermen. In feite had er snel opgetreden kunnen worden, want de tanks van machthebber Ghadaffi stonden als het ware al aan de poorten van enkele voor het verzet belangrijke steden. Sarkozy, van Frankrijk vindt het echter belangrijk om op zaterdagmiddag nog een top te houden waarbij hij ook de steun wenst van enkele Arabische landen, zoals Quatar en de UAE (Verenigde Emiraten), alvorens de geallieerde vliegtuigen mogen opstijgen om de bevolking in nood te kunnen helpen. Terwijl elke minuut nu telt in Libië, staat het Franse staatshoofd de overige arriverende wereldleiders glimlachend en uitgebreid te begroeten op de stoepen van het Elysée. Dit beeld deed mij weer denken aan die roemloze laatste periode die de Volkenbond heeft gekenmerkt. Verrek..wist u overigens dat die club formeel nooit is beëindigd?
* Japanse inval in Mansjoerije (China) in 1933, Inval van Italie in Albesinie (Ethiopie) en de Russische inval in Finland.
zaterdag 19 maart 2011
maandag 14 maart 2011
We zijn allemaal dolgedraaid en paranoide
Afgelopen week is er in Groningen een puber van 13 jaar opgepakt omdat hij had getwitterd dat hij van plan was om zijn school op te gaan blazen. Meteen werden de opsporingsdiensten in stelling gebracht om de jongen op te pakken, te verhoren en zonodig te vervolgen. In de media werd dit voorval eveneens groots opgepakt.
Op radio Noord kregen luisteraars de gelegenheid om op dit nieuwsfeit te reageren, waarbij reacties werden gegeven dat deze jongeman “wel in ernstige geestelijke nood moest verkeren” tot “stop hem maar achter de tralies”. Ruim 80% van de luisteraars die hebben gereageerd op de aan het programma gekoppelde stelling waren het er over eens dat de politie goed had gereageerd door deze twitterende puber meteen op te pakken.
In een wereld welke sterk is gedigitaliseerd halen hedendaagse pubers ook digitaal kattenkwaad uit. Dat past bij een veranderende wereld. Mijn generatie is groot geworden met Dik Trom en Pietje Bel die hun succes ontleenden aan al het kattenkwaad dat zij uithaalden. De veldwachter in al die verhalen had het er maar knap druk mee. Op straat heb ik mij ook menigmaal ingelaten met kattenkwaad zoals het befaamde deurtje bellen of raampje tik, waarbij een steentje aan een touwtje met een punaise aan het raamkozijn werd bevestigd en van achter een muurtje het daaraan bevestigde touwtje werd bewogen zodat, als resultaat het steentje tikkend tegen het raam bewoog. Dit tot ergernis van de achter de gesloten gordijnen aanwezige bewoners. Er is niet zoveel veranderd in de drang van puberale tieners om kattenkwaad te willen uithalen, behalve dat kattenkwaad zich nu ook heeft verschoven naar de digitale wereld waarvan tieners via de vele sociale netwerken deel uitmaken. Wat er wel is veranderd is de paranoïde wijze waarop mensen elkaar na 9/11 angst aanpraten over terroristen die zich kennelijk op elke hoek van de straat ophouden om onze westerse wereld te destabiliseren. De overheid voedt deze angst eveneens door te pas en te onpas verdacht uitziende - veelal gekleurde – medeburgers op te pakken en deze na verloop van tijd weer vrij te laten omdat het bewijs ontbreekt voor de mogelijke destabiliserende activiteiten waarvan ze verdacht werden.
Tegen die achtergrond wordt digitaal kattenkwaad niet meer als zodanig herkend door de maatschappij en valt deze puber ten prooi aan onze paranoïde en door angst dolgedraaide grote mensenwereld. Natuurlijk was de “tweet” van deze brugklasser niet handig, echter de vanuit emotie en bravoure gedreven boodschap om “de school te willen gaan opblazen” werd in het puberbrein nog niet of onvoldoende gecorrigeerd door onze ingebouwde de rem der redelijkheid. Dat komt pas later, na onze pubertijd.
Het past dan ook niet om deze digitale Dik Trom zo aan te pakken als nu is gebeurd. Een stevig gesprek, in aanwezigheid van de ouders was hierbij m.i. beter op haar plaats geweest.
Op radio Noord kregen luisteraars de gelegenheid om op dit nieuwsfeit te reageren, waarbij reacties werden gegeven dat deze jongeman “wel in ernstige geestelijke nood moest verkeren” tot “stop hem maar achter de tralies”. Ruim 80% van de luisteraars die hebben gereageerd op de aan het programma gekoppelde stelling waren het er over eens dat de politie goed had gereageerd door deze twitterende puber meteen op te pakken.
In een wereld welke sterk is gedigitaliseerd halen hedendaagse pubers ook digitaal kattenkwaad uit. Dat past bij een veranderende wereld. Mijn generatie is groot geworden met Dik Trom en Pietje Bel die hun succes ontleenden aan al het kattenkwaad dat zij uithaalden. De veldwachter in al die verhalen had het er maar knap druk mee. Op straat heb ik mij ook menigmaal ingelaten met kattenkwaad zoals het befaamde deurtje bellen of raampje tik, waarbij een steentje aan een touwtje met een punaise aan het raamkozijn werd bevestigd en van achter een muurtje het daaraan bevestigde touwtje werd bewogen zodat, als resultaat het steentje tikkend tegen het raam bewoog. Dit tot ergernis van de achter de gesloten gordijnen aanwezige bewoners. Er is niet zoveel veranderd in de drang van puberale tieners om kattenkwaad te willen uithalen, behalve dat kattenkwaad zich nu ook heeft verschoven naar de digitale wereld waarvan tieners via de vele sociale netwerken deel uitmaken. Wat er wel is veranderd is de paranoïde wijze waarop mensen elkaar na 9/11 angst aanpraten over terroristen die zich kennelijk op elke hoek van de straat ophouden om onze westerse wereld te destabiliseren. De overheid voedt deze angst eveneens door te pas en te onpas verdacht uitziende - veelal gekleurde – medeburgers op te pakken en deze na verloop van tijd weer vrij te laten omdat het bewijs ontbreekt voor de mogelijke destabiliserende activiteiten waarvan ze verdacht werden.
Tegen die achtergrond wordt digitaal kattenkwaad niet meer als zodanig herkend door de maatschappij en valt deze puber ten prooi aan onze paranoïde en door angst dolgedraaide grote mensenwereld. Natuurlijk was de “tweet” van deze brugklasser niet handig, echter de vanuit emotie en bravoure gedreven boodschap om “de school te willen gaan opblazen” werd in het puberbrein nog niet of onvoldoende gecorrigeerd door onze ingebouwde de rem der redelijkheid. Dat komt pas later, na onze pubertijd.
Het past dan ook niet om deze digitale Dik Trom zo aan te pakken als nu is gebeurd. Een stevig gesprek, in aanwezigheid van de ouders was hierbij m.i. beter op haar plaats geweest.
Abonneren op:
Posts (Atom)
