Tolerantie en de weigerambtenaar

“Politiek en goddienst, daarover worden de mensen het toch nooit eens”, zei mijn moeder zaliger altijd tegen mij. Waarschijnlijk om mij te behoeden, me daar ooit mee in te laten. Daar komt alleen maar ruzie van!, voegde ze er zelfverzekerd aan toe. Ik vrees dat ik haar daarin postuum gelijk moet geven.

Neem nu de ophef over de “weigerambtenaren”. De stad Groningen heeft als eerste gemeente in Nederland besloten de tijdelijke contracten van drie ambtenaren, die vanuit gewetensbezwaren, weigeren om homostellen in de echt te verbinden, niet te verlengen. Een naar mijn mening terecht besluit, omdat deze ambtenaren niet bereid zijn, om “zonder aanzien des persoon” alle geliefden met een huwelijkswens in de echt te verbinden, zelfs als deze voldoen aan alle eisen die de overheid als wetgever aan het huwelijk stelt.

Het dagblad Trouw bracht vandaag een opiniestuk waarin de auteurs* het recht op tolerantie bepleiten voor deze weigerambtenaren. Naar hun mening wezen alle trends er al op dat er een dag zou komen waarop er definitief geen ruimte meer bestaat voor trouwambtenaren die een orthodox christelijke (of joodse of islamitische) visie op het huwelijk hebben. Echter naar mijn mening klopt deze bewering gewoonweg niet. Uiteraard mogen trouwambtenaren er wel een orthodox christelijke opvatting op na houden (of een joodse of islamitische), zolang deze opvatting de uitoefening van hun beroep maar niet in de weg staat. Het niet willen uitvoeren van een opgedragen taak staat daar nogal haaks op.

Het zou toch volstrekt onacceptabel zijn, dat ik als GroenLinkser, met een politieke opvatting voor minder asfalt, tijdens de uitoefening van mijn werk bij Rijkswaterstaat zou gaan weigeren om de ombouw van de Zuidelijke Ringweg Groningen mede gestalte te gaan geven. Daar ben ik nu juist voor ingehuurd. Dat is eveneens van toepassing op een trouwambtenaar, die moet eenvoudigweg huwelijken afsluiten. Hoe simpel kan het zijn?

En dan de gevraagde tolerantie voor de weigerambtenaren. Hoe tolerant zijn de bestuurders van al die scholen met de Bijbel geweest die een homoseksuele sollicitant een baan onthouden hebben of nog erger een homoseksuele leerkracht na ontdekking de deur hebben gewezen?
Was er toen ook sprake van enige tolerantie? Ik kan mij dat helaas niet meer herinneren.

* _{De auteurs hebben respectievelijk een SGP en een Christenunie achtergrond.}