Zo werkt het in onze hedendaagse maatschappij eveneens. Ik gebruik de analogie van de Waddenzee.graag om aan te tonen dat onze dynamische samenleving eveneens vraagt om het tijdig verzetten van de bakens. Doen we dat niet dan loopt ook de maatschappij op een gegeven moment vast en in het ergste geval lopen daardoor bepaalde groepen in onze samenleving schade op.
Kijken we naar politieke groeperingen, dan onderkennen we progressieve en conservatieve partijen, Tot de eerste groep behoren D66 en GroenLinks, welke in analogie met het voorbeeld van de Waddenzee op basis van de veranderende omgeving tijdig de bakens wensen te verzetten. In essentie dus vooruit willen en veranderingen of hervormingen niet schuwen, juist om te voorkomen dat de maatschappij vastloopt en averij zal gaan oplopen. Tot de tweede groep behoort ondermeer de SP, een partij die vooral wil vasthouden aan in het verleden behaalde rechten en verworvenheden.
Tot de verbeelding daarvan spreekt bijvoorbeeld haar 65 = 65 opstelling in de discussie om de AOW en pensioengerechtigde leeftijd, onder invloed van de stijgende levensverwachting, op te trekken naar 67 jaar, zodat ook onze jongeren op termijn nog aanspraak kunnen blijven maken op een betaalbaar pensioen of AOW. Niets doen aan de AOW of pensioengerechtigde leeftijd, zoals de SP dat wil, betekent dat de pot met als inhoud ons aller pensioen uiteindelijk verteert zal worden, waardoor ons huidige pensioensysteem op termijn vast zal gaan lopen. Hetgeen uiteraard ook voor de AOW geldt Als door deze houding dan de bodem van de pot in zicht is gekomen wordt de generatie werkenden die na ons komt daarvan het kind van de rekening. Zij lopen de averij op.
Als ik het geschetste behoudende gedrag, dat zo kenmerkend is voor een partij als de SP, projecteer op de oer socialistische waarde van 'onderlinge solidariteit' , dan kan ik helaas niet anders concluderen dan dat de uitgangspunten van de conservatieve linkse politiek daar behoorlijk haaks op staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten