Apotheose

Het is mooi om te zien hoe kleine jongens zich ineens ontpoppen als man. Dat proces begint in feite al op het moment dat ze voor het eerst naar de middelbare school gaan en zet zich geleidelijk en bijna onwaarneembaar voort tot op het moment van de diploma-uitreiking. Dat moment vormt het sluitstuk, de ware apotheose, de gedaanteverwisseling van onzekere puber naar goedgeklede zelfverzekerde jong volwassen man, die nonchalant, met ontspannen lach, zijn diploma in ontvangst neemt. Ook wij hebben dat bijzondere fenomeen afgelopen week weer mogen meemaken.

G heeft er werkelijk voor moeten knokken, de vooruitzichten aan het begin van zijn laatste schooljaar waren niet bepaald bemoedigend. De peptalks van zowel de schoolmentor als vanuit het thuisfront, maar vooral het lonkend perspectief van de Rotterdamse opleiding, waarop hij zijn zinnen heeft gezet, hebben G er in gezamenlijkheid toe aangezet om werkelijk al zijn vrije uurtjes te benutten voor een goede afronding van zijn laatste schooljaar. De afgelopen maand heeft hij met het maken van de examens de klus geklaard. Met de juiste instelling het positieve resultaat geheel aan zichzelf te danken.

Kleren moesten er komen, uiteindelijk hadden onze meiden die bij eerdere gelegenheid ook gehad. G is daarbij, ten aanzien van de te maken keuze, zeker eigenzinnig te noemen. IJdelheid en modebewustzijn mogen hem in het geheel niet worden ontzegd. Na enkele, speciaal daar toe georganiseerde expedities, kon de inhoud van de luxe kartonnen draagtassen eindelijk definitief aan de kledingkast worden toevertrouwd.

Het is van een bijzondere schoonheid om G voor het eerst in een eigenzinnig gekozen combinatie op het podium te zien staan. Wat een kerel, wat een uitstraling. Na de vakantie gaat G op kamers in Rotterdam. Ik heb er volledig vertrouwen in!