Een andere kijk op zorgkostenreductie.

Om de zorgkosten te beteugelen maakte verzekeraar CZ afgelopen week bekend dat er, zonder het risico van langer wordende wachtlijsten, zeker 15 ziekenhuizen in Nederland gesloten zouden kunnen worden. Een stad als Amsterdam met nu acht ziekenhuizen kan, zonder noemenswaardige problemen met minimaal één ziekenhuis worden teruggebracht, aldus bestuursvoorzitter Van der Meeren van het verzekeringsconcern. Wel dienen de ziekenhuizen zich dan te specialiseren en te beperken tot die (be)handelingen waarin zij zich in positieve wijze onderscheiden van de overigen. Bestuursvoorzitter Levi van het AMC, was het met hem eens al verwonderde het hem wel dat de verzekeraars, ondanks deze opvatting, nog steeds afzonderlijke afspraken maken met alle ziekenhuizen.

Het is een feit dat de kosten van onze gezondheidszorg inmiddels de pan uit zijn gaan rijzen en schier onbetaalbaar aan het worden zijn voor de gemiddelde Nederlander. Vriend en vijand zijn het er over eens, zó kan het niet door blijven gaan. Op enig moment zal de wal het schip keren en omdat dit zelden zonder aanzienlijke schade verloopt, voelt iedereen met enige zeggingskracht of -drang binnen de politiek, het beleid of de sector, de druk om tot ingrijpende maatregelen over te moeten gaan.

Niet zelden worden er dan voorstellen gedaan waarbij de rekening wordt neergelegd bij de burger, of het in zo'n geval nu gaat om het ophogen van de premies voor de basisverzekering of het inperken van het dekkingspakket of gewoon allebei tegelijk, danwel het introduceren van een eigen bijdrage op het huisartsbezoek, de specialistische of geestelijke hulpverlening, of het basaal medicijngebruik, het treft in alle gevallen uw portemonnee en vanuit mijn perspectief, nog erger die van mij.

Sinds de marktwerking haar intrede heeft gedaan in de zorg, heeft ook het streven naar winst haar intrede gedaan. Daarmee is de gezondheidszorg verworden tot een ordinair commercieel product waarbij managers het dienstverleningsproces op efficiënte wijze inrichten en bewaken, hetgeen tot gevolg heeft dat er minder handen aan het bed verschijnen doch welke handen zich wel ijveren met het invullen van allerhande lijsten en staten de administratie dienende en waarbij de medewerkers van de thuiszorg met een scanner aan de deur, notabene iedere minuut besteedt aan de "client" moeten verantwoorden, al dan niet geconfronteerd aan een in een laboratorium setting vooraf vastgestelde tijdsnorm. 

Dat deze ontwikkeling naar mijn inzicht, ten koste gaat van uw koopkracht, wordt iedere keer bij de jaarlijkse vaststelling van de premies weer opnieuw bewezen, want de zorg mag dan duurder zijn geworden, het behaalde rendement van dit jaar moet overeenkomstig de winstdoelstelling van de verzekeraar, ook het komende jaar minimaal op een gelijk niveau blijven maar liefst nog ietsje hoger uit gaan vallen om het eigen vermogen van de onderneming te laten groeien danwel om de, in driedelig kostuum geklede aandeelhouders ook dan weer tevreden te kunnen blijven stellen. 

Zoals uit de eerste alinea van mijn betoog valt af te leiden bemoeit de markt zich nu ook steeds meer en meer met het kennelijke beleid binnen de gezondheidszorg en claimt het de ruimte die een heel ministerie met beleidsmakers daarop inmiddels prijs heeft gegeven.

Tot slot ter overdenking: Wat zou het ons als maatschappij, ter beteugeling van de immer stijgende kosten in de zorg, opleveren als de gezondheidszorg weer in het publieke domein zou worden teruggebracht en waarbij op geleidelijke wijze afscheid genomen zou worden van de veel te ver doorgevoerde marktwerking?

Reageren? Dat kan via hddfolkerts@hotmail.com