We zijn allemaal dolgedraaid en paranoide

Afgelopen week is er in Groningen een puber van 13 jaar opgepakt omdat hij had getwitterd dat hij van plan was om zijn school op te gaan blazen. Meteen werden de opsporingsdiensten in stelling gebracht om de jongen op te pakken, te verhoren en zonodig te vervolgen. In de media werd dit voorval eveneens groots opgepakt.
Op radio Noord kregen luisteraars de gelegenheid om op dit nieuwsfeit te reageren, waarbij reacties werden gegeven dat deze jongeman “wel in ernstige geestelijke nood moest verkeren” tot “stop hem maar achter de tralies”. Ruim 80% van de luisteraars die hebben gereageerd op de aan het programma gekoppelde stelling waren het er over eens dat de politie goed had gereageerd door deze twitterende puber meteen op te pakken.

In een wereld welke sterk is gedigitaliseerd halen hedendaagse pubers ook digitaal kattenkwaad uit. Dat past bij een veranderende wereld. Mijn generatie is groot geworden met Dik Trom en Pietje Bel die hun succes ontleenden aan al het kattenkwaad dat zij uithaalden. De veldwachter in al die verhalen had het er maar knap druk mee. Op straat heb ik mij ook menigmaal ingelaten met kattenkwaad zoals het befaamde deurtje bellen of raampje tik, waarbij een steentje aan een touwtje met een punaise aan het raamkozijn werd bevestigd en van achter een muurtje het daaraan bevestigde touwtje werd bewogen zodat, als resultaat het steentje tikkend tegen het raam bewoog. Dit tot ergernis van de achter de gesloten gordijnen aanwezige bewoners. Er is niet zoveel veranderd in de drang van puberale tieners om kattenkwaad te willen uithalen, behalve dat kattenkwaad zich nu ook heeft verschoven naar de digitale wereld waarvan tieners via de vele sociale netwerken deel uitmaken. Wat er wel is veranderd is de paranoïde wijze waarop mensen elkaar na 9/11 angst aanpraten over terroristen die zich kennelijk op elke hoek van de straat ophouden om onze westerse wereld te destabiliseren. De overheid voedt deze angst eveneens door te pas en te onpas verdacht uitziende - veelal gekleurde – medeburgers op te pakken en deze na verloop van tijd weer vrij te laten omdat het bewijs ontbreekt voor de mogelijke destabiliserende activiteiten waarvan ze verdacht werden.

Tegen die achtergrond wordt digitaal kattenkwaad niet meer als zodanig herkend door de maatschappij en valt deze puber ten prooi aan onze paranoïde en door angst dolgedraaide grote mensenwereld. Natuurlijk was de “tweet” van deze brugklasser niet handig, echter de vanuit emotie en bravoure gedreven boodschap om “de school te willen gaan opblazen” werd in het puberbrein nog niet of onvoldoende gecorrigeerd door onze ingebouwde de rem der redelijkheid. Dat komt pas later, na onze pubertijd.
Het past dan ook niet om deze digitale Dik Trom zo aan te pakken als nu is gebeurd. Een stevig gesprek, in aanwezigheid van de ouders was hierbij m.i. beter op haar plaats geweest.