Beter ten halve gekeerd.........

WOUDRICHEM - Advocaat Arno van Kessel trekt zich terug van de kandidatenlijst van de PVV voor de Provinciale Staten van Brabant.

De in Woudrichem wonende Van Kessel werd vorige week maandag in Gilze en Rijen nog gepresenteerd als kandidaat-gedeputeerde voor de PVV.

Van Kessel zegt dat hij er pas na de presentatie van de kandidatenlijst achter kwam hoeveel uren het werk voor de provincie hem zou gaan kosten. "Ik dacht een uur of tien, maar ik heb me nu door een goede kennis laten verzekeren dat het er zeker twintig zijn. En zoveel tijd kan ik er simpelweg niet aan besteden, daar heb ik het veel te druk voor met mijn advocatenkantoor. Ja, het klopt dat we dit beter hadden moeten onderzoeken, dat verwijt maak ik ook mezelf. Maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald."

(Bron: Brabants Dagblad)

Interview RTV Drenthe 16 12 2010

Naar aanleiding van het advies van de Advocaat-Generaal aan het Europees Hof waarvan de strekking is dat de milieuvergunningen voor de kolencentrales op de Maasvlakte en de Eemshaven niet hadden mogen worden afgegeven, is onderstaand interview door RTV Drenthe met mij opgenomen en op 16 december jl. uitgezonden.
Click hier voor het interview

Fakkeltocht in de Eemshaven

In samenwerking met Greenpeace heeft de Vereniging Zuivere Energie gisteravond een fakkeltocht georganiseerd in de Eemshaven. De actie was gericht tegen de bouw van twee kolencentrales op deze locatie. Tegelijkertijd hadden klimmers van Greenpeace de bouwplaats bezet door zich in een tentje, welke tussen de bouwkranen was gehangen, op te houden. Hieronder een krantenfoto, welke je kunt vergroten door er op te klikken. Op deze wijze kun je ook het bijschrift op normaal formaat lezen.


Hieronder een kort filmpje van RTV Noord. Een fragment van mijn toespraak is hier te bekijken en te beluisteren.

Geen CO2. Ook niet in het Noorden!

Nu bij de drukker, morgen voor uw raam! De raamposter van CO2ntramine!

GroenLinks Groningen kiest kandidaten voor de Statenverkiezingen 2011

De provinciale afdeling Groningen van GroenLinks heeft afgelopen zaterdag de kandidatenlijst voor de Provinciale Statenverkiezingen van 2 maart 2011 samengesteld. Zittend fractievoorzitter Wiebe van der Ploeg werd opnieuw tot lijsttrekker gekozen.

Tweede op de lijst werd Mario Post uit Muntendam, die na een periode van acht jaar kortgeleden afscheid nam als wethouder van Menterwolde. Op de derde plaats kwam de 26-jarige Gerda van Galen uit Groningen. Op plaats 4 staat Harrie Miedema, oud-raadslid uit de stad Groningen. Nienke Homan en de uit Oost Groningen afkomstige Herman Folkerts maken de lijst van topkandidaten vol.
Met deze kandidaten is er sprake van een evenwichtig team met een goede mix van kennis, bestuurservaring en enthousiasme. Bovendien wordt continuïteit gekoppeld aan bestuurservaring. GroenLinks kan met deze lijst de komende periode een grote rol gaan spelen in de provinciale politiek.

Not amused at all!

Wat is het weekend toch weer snel voorbij gegaan, he lieverd..., sprak Michelle op liefdevolle toon tot haar man Barack toen hij nog even snel wat stukken aan het doornemen was voor de imposante open haard, waar ook Roosevelt nog menig praatje had gehouden. Ja, mij een beetje te rustig geweest, antwoordde Barack gedwee. Ik had eigenlijk nog wat berichtjes van het headquarter aan de ambassades in het buitenland verwacht. Misschien weet Hilary iets meer. Juist op dat moment ging de voorbel.... Fleurop met een bloemetje, waaraan een klein kaartje was gebonden met de tekst: "I think: Youre out man! De welgemeende groetjes van Julian Assange!

Ook nu nog: "Franco Leeft!"

Het was een tijd van grote beroering, na de mislukte staatsgreep van februari 1981 in de ultrarechtse organisaties: ze kalkten de muren vol met 'Franco Leeft!' en 'Leve Spanje!',ze reden rond in open auto's en ze dromden her en der samen om hun leuzen te roepen en hun hymnes te zingen...
Raffaele zong uit volle borst de hymne, Cara al sol, van de falangisten mee, en met zijn blik, keurde hij de terughoudendheid van de andere drie af.
Uit "Melktanden" van Ignacio Martinez de Pison (Uitgeverij Signatuur, 2009)




Zelfs nu nog, 35 jaar na de dood van de facistische Generaal Franco, komen ze nog steeds samen om hem te herdenken op de Plaza de Oriente in Madrid (Beelden nu.nl - 2 november 2010)

Is dit ook dat beschaafde Denemarken?!

Denemarken is betrokken bij een schandelijke praktijk.
De zee is rood gekleurd en dit keer niet vanwege de klimaatveranderingen in de natuur. Het komt door de wreedheid van (zogeheten beschaafde) mensen die honderden Calderon dolfijnen, ook wel grienden genoemd afslachten!!!!!!!


Dit gebeurt elk jaar op de Faeröer Eilanden, die tot Denemarken behoren. Dit slachten gebeurt voornamelijk door tieners. WAAROM? Het is een volksfeest om te vieren dat ze volwassen zijn! Dit wordt door hen aangetoond door middel van het doden van de grienden.


Het doden van de grienden is een groot feest waarbij iedereen op een of andere manier mee doet. De een doet mee aan het doden en de ander legitimeert dit door er als toeschouwer bij te zijn. Niemand grijpt in.


De Grienden sterven echter niet direct, Er wordt meerdere malen op ingehakt met dikke haken. Op dat wanhoopsmoment produceren de dolfijnen een gehuil dat kan worden vergeleken met dat van pasgeboren babies.


De dieren lijden en er is geen enkel medeleven terwijl deze prachtige schepselen langzaam sterven in hun eigen bloed.


Dit moet uiteraard onmiddelijk stoppen! Maak de Denen duidelijk dat dit niet mag doorgaan! Alvast bedankt!

Belgie kopje onder....

Waterdrager, waterdrager, draagt het water naar de......, een deuntje dat bij het zien van al dit belgisch leed spontaan bij mij naar boven kwam. Wat een ellende!

Mijn nieuwe vaderland

Wie neerlands bloed in d’aders vloeit
van vreemde smetten vrij
wiens hart voor volk en orde gloeit
verhef uw zang als wij.
Vandaag zien wij weer één van zin
de vlaggen afgestoft.
Vandaag zet ik mijn feestlied in
voor vaderland en schoft.

Ik eer de leiders van mijn land.
Hun vlekkeloos parcours
leert mij wat macht vóór al verlangt:
’t geweten van een hoer.
Ik eer mijn leiders hemelhoog
en ’t hoogst zit een fascist
die u en mij zolang gedoogt –
zolang als hij beslist.

Beschermt gij, leiders, onze grond
waar vreemde adem gaat
gij die zo rein zijt, kerngezond
en zuiver op de graat.
Wij smeken om een harde hand
in aangewreven haat.
Behoud voor 't lieve vaderland
de blanke natiestaat.

Braakt uit, gij vrienden, vrij van zin
uw krop, uw kreet, uw gal.
Niets is taboe en niets te min
uw bagger minst van al.
Verneder dus wat u niet zint
sla stuk wat niet bevalt
laat zien hoe u dit land bemint
omhels het op zijn smalst.

Hoe klopt ons hart, hoe zwelt ons bloed
bij 't rijzen van dees’ toon.
Klonk ooit een zuiverder gemoed
een leger hart zo schoon?
Waar hoorde men die koekoekszang
voor volk en vaderland?
Dat was toen in het landsbelang
een heel volk werd verbrand.

Dood nu wat afwijkt van uw bloed
en van uw onderbuik.
Bewaar het niet, verdelg het goed
zodat dit land ontluikt.
Wie hier nog onze mildheid zoekt:
los op in brandend veen.
Waar elk verschil werd opgedoekt
zijn staat en burger één.

Wie neerlands bloed in d’aders vloeit
van vreemde smetten vrij
die fabel staat weer eens in bloei
in dwazen zoals wij.
Veel liever word ik door een volk
van hunnen aangerand
dan mee te gaan in deze kolk
van schoft en vaderland.

Ramsey Nasr
Dichter des vaderlands

De van Miltenburg Taliban

Het VVD kamerlid van Miltenburg heeft zich vandaag uitgesproken dat de publieke omroep zich niet behoort bezig te houden met de nieuwe media, zoals ondermeer de nieuwsverspreiding via het internet, doch zich behoort te beperken tot haar kernactiviteit, het maken van radio en televisie-uitzendingen. Dit in aansluiting op de passage daarover in het regeerakkoord. Van Miltenburg heeft het hierbij voornamelijk gemunt op nieuwe producten die via het internet worden aangeboden en die los staan van de uitzendingen via de radio en de TV. Uitzending gemist mag wel, maar bijvoorbeeld politiek24, nieuws24 etc. liggen gevoeliger. De eerste is direct gerelateerd aan de uitzendingen of liggen in haar verlengde en zijn daarmee dus een primaire taak van de publieke omroepen, politiek24 bijvoorbeeld, is een geheel ander product en biedt daarmee dus een van de reguliere uitzendingen afwijkend nieuw concept. Oneerlijke concurrentie dat betaald wordt met belastinggeld voor de commerciele dagbladen die met wisselend succes via het internet geld proberen te verdienen, roept van Miltenburg.


Van Miltenburg vertolk daarmee de opvatting van zowel de VVD als de PVV, waarbij de laatste de publieke omroep als exponent van de linkse kerk ziet, een linkse hobby zoals u wilt. Van Miltenburg gaat hierbij voorbij aan het feit dat de wereld de laatste 25 jaar niet stil heeft gestaan en dat er met de komst van de computer en later het internet, naast de bestaande radio en televisie, een nieuw medium is bij gekomen waarop uitzendingen kunnen worden aangeboden aan de consument.
Een moderne omroep behoort hierop in te spelen want stilstand is achteruitgang. Door een goed concept aan te bieden blijken sommige dagbladen wel winst te kunnen maken via hun website en andere lukt dat kennelijk (nog) niet. Dat heeft allereerst met goed ondernemerschap te maken en minder met de aanwezigheid van een goed functionerende publieke omroep. Deze beperking die de beide "vrijheidspartijen" mij als liefhebber van de publieke omroep proberen op te leggen behoort dan ook niet in Nederland thuis maar zou je toch eerder verwachten in een land als Afganistan.

Alle stemmen tellen mee ?

Dacht ik voor eens en voor altijd voldoende redenen te hebben gevonden om het referendum als instrument voor de directe democratie af te kunnen schieten, heb ik mij toch weer, tijdens de bijeenkomst van de Partijraad van GroenLinks afgelopen zaterdag, enigszins laten vermurwen door reëel houtsnijdende argumenten om de volksraadpleging onder strikte voorwaarden toch bruikbaar te kunnen laten zijn. Allereerst, een raadgevend referendum, waarbij het bestuur zich niet aan het advies van het volk houdt maar wel verwachtingen loopt te scheppen, hoeft voor mij echt niet meer te worden georganiseerd. Bij een dergelijk referendum lopen we immers het risico dat het volk zich niet weet gehoord en het bestuur alsnog arrogant gevonden wordt, wat het wantrouwen in de politiek versterkt en dus averechts staat op het betrekken van de burger bij de politieke besluitvorming. Dat moeten we koste wat kost, weten te voorkomen. In de prullenbak ermee dus!


Wat mij toch weer in het kamp van de voorstanders heeft doen belanden, betreft mijn voortschrijdend inzicht ten aanzien van het correctief bindend referendum dat onder strikte voorwaarden toch wel weer van mij mag worden georganiseerd. Het gaat dan natuurlijk om de voorwaarden die hier aan verbonden zijn. Allereerst gaat het om een correctief referendum, wat dus betekent dat er al een besluit genomen is en waarvan de “juistheid” via het referendum aan de bevolking wordt voorgelegd. Als het genomen besluit niet wordt onderschreven als uitkomst van het referendum is het bestuur weer aan zet. Zij kan dan het genomen besluit alsnog veranderen of intrekken. Ook dit resultaat kan wederom aan een correctief bindend referendum worden onderworpen.
Ook gaat het om een bindend referendum, waarvoor een reële drempel moet gelden voor zowel het uitroepen van het referendum als voor de bindende uitkomst. Om een referendum in het leven te kunnen roepen, zou een voorwaarde kunnen zijn dat aan een minimum aantal handtekeningen voldaan moet zijn om tot de organisatie ervan over te kunnen gaan. Om het referendum vervolgens dan ook bindend te laten zijn kan de voorwaarde een minimum opkomstpercentage kunnen zijn.

Ook is de schaal van het te houden referendum van belang. Voor lokale politieke besluitvorming, bijvoorbeeld een raadpleging over de realisatie van een parkeerkelder onder een centrumplein, is het correctief bindend referendum beter te gebruiken dan voor complexe maatschappelijke besluitvorming op landelijk of Europees niveau. Tevens dient het bestuur zich buiten de organisatie te houden en dit over te laten aan een onafhankelijke referendumkamer, die de vraagstelling bedenkt, de datum bepaalt, voorstellen doet over de te hanteren voorwaarden zoals de drempels, toeziet op een evenwichtige communicatie tussen de voor en tegenstanders en het complete proces rondom het referendum bewaakt. Uiteraard dient het bestuur hier door middel van een bijvoorbeeld een Raadsbesluit wel mee in te stemmen.

Indien op deze wijze een correctief bindend referendum wordt georganiseerd dan wordt voorkomen dat bij een kleine opkomst deze minderheid uiteindelijk de uitkomst bepaald. Bovendien neemt de burgerij door het te houden referendum niet zelf het besluit maar kan zij haar oordeel geven op een beslissing die al door het bestuur is genomen. Zij brengen dus als het ware een correctie aan op de genomen besluitvorming of afhankelijk van de uitkomst geen correctie aan. Het primaat ligt daarmee weer bij het bestuur, die een gewijzigd besluit kan nemen of het gewraakte besluit kan terugnemen. Het doordrukken van een in het referendum afgewezen besluit is hierbij niet mogelijk, omdat indien aan alle vooraf gestelde voorwaarden is voldaan, de uitkomst van het referendum bindend is verklaard.Bovendien moeten grondrechten uitgesloten worden als onderwerp waarover een referendum mag worden gehouden. Dus het afschaffen van bijvoorbeeld de geloofsvrijheid of de vrijheid van meningsuiting mag nimmer de inzet zijn van het te houden referendum.

Als op bovenstaande wijze burgerparticipatie kan worden bereikt, dan ben ik overtuigd om mijn eerdere afwijzing van het referendum in te slikken. Echter alleen onder deze vooraf bepaalde strikte voorwaarden.

De raad heeft Winschoten een slechte daad bewezen.

Gisteravond heeft de gemeenteraad van de Gemeente Oldambt besloten om een versomberde versie van het oorspronkelijk bedachte cultuurhuis in Winschoten toch te gaan realiseren op het Klinkerplein. Tot ruim een jaar geleden heeft het theater de Klinker hier gestaan. Jammer dat het de gemeenteraad aan visie heeft ontbroken om de stad Winschoten voor de langere termijn de broodnodige nieuwe impulsen op zowel cultureel als economisch terrein te gaan geven. De lachende derde van dit besluit zou weleens de Directie en het Bestuur van de Ommelander Ziekenhuisgroep kunnen zijn, waar ik zo nog op terug zal komen.

De Raad had ook kunnen kiezen om een alternatief voor het cultuurhuis aan de Havenkade te onderzoeken, alwaar een marktpartij plannen heeft ontwikkeld voor een prachtige cultuurboulevard, inclusief een nieuw theater, een bioscoop met 3 filmzalen, de muziekschool in de in oude staat teruggebrachte wijnfabriek van Pfaff en een opgeknapte Schippersbeurs, die als grandcafe of expositieruimte dienst had kunnen doen.

Dit plan had eveneens een logische corridor met zich mee kunnen gaan brengen tussen de cultuurboulevard en de binnenstad van Winschoten met als grote winnaar de horeca aan het Marktplein dat best een impuls had kunnen gebruiken, maar ook de ondernemers aan de Lange- en de Torenstraat hadden hier voordeel van kunnen hebben.

Het Klinkerplein had in dit onderzoek meegenomen moeten worden om definitief vast te stellen in hoeverre deze locatie nog in te zetten zou zijn geweest om het ziekenhuis voor de binnenstad van Winschoten te behouden. Gedeputeerde Staten van de Provincie Groningen hebben vorige week het ziekenhuis de beperking opgelegd om alleen te mogen gaan bouwen binnen de stedelijke bebouwing van Winschoten/Scheemda. Het ziekenhuis had de benodigde ruimte aan de overzijde van de Stikkerlaan en het Klinkerplein daarvoor kunnen benutten. Nu het cultuurhuis definitief op het Klinkerplein neer wordt gezet is deze mogelijkheid voor het ziekenhuis definitief afgesloten, met als gevolg dat uitbreiden of nieuwbouw erg moeilijk gaat worden binnen een compacte centrumplaats als Winschoten. In feite heeft de gemeenteraad daarmee gisteravond, zonder het zich voldoende te beseffen, ook over de toekomst van het ziekenhuis te Winschoten meebesloten. De middenstand is daardoor een kans ontnomen om hierin mee te kunnen profiteren.

Indien een ziekenhuis dan toch inderdaad niet mogelijk was gebleken had een meubelboulevard, die aan de Beersterweg maar niet van de grond komt, de redding kunnen zijn om de gehele binnenstad een economische impuls te gaan bieden. Het is jammer dat de gemeenteraad het college die twee of drie maanden extra om dit allemaal te onderzoeken niet meer heeft gegund.

Een Dwars amendement

Aankomende zaterdag debatteert de Partijraad van GroenLinks over de democratie en in het bijzonder over het referendum. Tijdens het congres in het voorjaar van 2010 werd het referendum, op voorstel - amendement 408 - van de jongerenorganisatie Dwars geschrapt uit het verkiezingsprogramma. Dit amendement beoogde om de besluitvorming over maatschappelijke kwesties maar liever aan de volksvertegenwoordiging over te laten, in plaats deze besluitvorming aan volkstemmingen, zoals het referendum te onderwerpen. Dit met als argument dat dergelijke kwesties veelal te complex zijn om rechtstreeks aan de bevolking voor te leggen.

Voor het politiek kader van GroenLinks, welke de lijn volgt dat de partij volgens haar eigen beginselprogram staat voor ‘het democratisch ideaal van gelijke zeggenschap voor iedereen’ en voor ‘burgerparticipatie’ daar waar mogelijk, is het schrappen van het referendum uit het verkiezingsprogramma door het congres een behoorlijk bittere pil geweest. De teleurstelling bij vooral Femke Halsema was dan ook duidelijk zichtbaar. Ik laat in het midden of er een causaal verband bestaat tussen de afwijzing op het congres en de agendering om het referendum, als kennelijk gewenst instrument voor de directe democratie, aankomende zaterdag in de Partijraad opnieuw aan de orde te stellen. Ongeacht wat daar de conclusie van is, stel ik vast dat het congres het hoogste orgaan is binnen de partij en dat het resultaat van haar stemmingen gerespecteerd dient te worden.

Paul Lucardie, onderzoeker voor het Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen van de Rijksuniversiteit Groningen, schreef in het septembernummer van Civis Mundi, een tijdschrift voor politieke filosofie en cultuur, dat het argument welke Dwars in haar amendement gebruikt heeft ook door rechtse en extreemrechtse tegenstanders van algemeen kiesrecht in de 19e respectievelijk 20e eeuw gebruikt werd om te voorkomen dat dit zou worden ingevoerd. Hij voegt daar de volgende stelling aan toe: “als het volk te dom is om complexe kwesties te doorschouwen, kan het ook niet de juiste volksvertegenwoordigers kiezen maar zal het bezwijken voor demagogen en misleiders van het volk”.

Bovenstaande stelling brengt mij bij de opvatting die de vroeg Griekse wijsgeer Socrates had over de democratie. Hij was van mening dat de democratie slechts kan functioneren wanneer er in een samenleving wordt voldaan aan een collectief inzichtelijk gehalte. Ik concludeer dat het ontbreken van dit collectief inzichtelijk gehalte inderdaad het functioneren van de democratie kan bedreigen en er inderdaad toe zou kunnen leiden dat een aanzienlijk deel van de bevolking uiteindelijk wordt misleid. In die zin kan ik meevoelen in het door Dwars gebruikte argument om het referendum door het congres uit het verkiezingsprogramma te laten schrappen, immers een referendum is niet meer dan het tellen van koppen. Er is geen enkele garantie dat het besluit dat uiteindelijk door het volk wordt genomen, weloverwogen en geïnformeerd is geweest. Een andere nadelig gevolg heeft te maken dat bij een referendum geen rekening hoeft worden te gehouden met afwegingen die bestuurders wel moeten maken. Er hoeft immers alleen maar 'voor' of 'tegen' gestemd te worden.

Persoonlijk is mijn grootste argument om het instrument van referenda niet in te zetten bij de besluitvorming rondom maatschappelijke kwesties, het feit dat voorbij wordt gegaan aan de controlerende en corrigerende rol van het parlement.
Niet de route burger-verkiezingen-parlement staat bij een referendum centraal, maar een nieuwe sluiproute waarbij de regering als uitvoerende macht direct zaken doet met de burger. Dat lijkt mooi maar in werkelijkheid is er dan sprake van een machtsverhouding zonder ‘checks and balances’. De burger kan echter onder deze omstandigheid niet de regering rechtstreeks ter verantwoording roepen. Dat is slechts alleen voorbehouden aan de wetgevende macht, te weten het parlement. Het in het openbaar afleggen van verantwoording voor de gemaakte politieke keuzen is niet alleen een plicht voor politici, maar ook een eis voor politieke besluitvorming.

Het referendumelectoraat is anoniem en het kan onmogelijk ter verantwoording geroepen worden. Er is geen duidelijk besluitvormend orgaan dat verantwoording aflegt. Ook daarom leidt een ‘nee’ bij een referendum al snel tot politieke verlamming op het betreffende onderwerp. Motieven blijven onduidelijk en politieke instanties die desalniettemin proberen om een afgewezen standpunt opnieuw leven in te blazen, lopen het enorme risico dat hen verweten wordt dat zij het beter denken te weten dan het volk. De veronderstelde praktische voordelen van een referendum wegen daarom geenszins op tegen de genoemde bezwaren.
Het collectief “nee” tegen de Europese Grondwet is daar m.i. het grootste voorbeeld van. De 63 procent “nee” van het toenmalige referendumelectoraat hebben GroenLinks als partij met een Europees hart eveneens in vertwijfeling gebracht. Ook toen was de teleurstelling binnen onze partij groot. Voortschrijdend inzicht zou ons inmiddels geleerd moeten hebben dat een referendum ons niet heeft gebracht wat wij er ooit van hebben verwacht. Het is daarom dat ik aanstaande zaterdag het referendum in de Partijraad niet opnieuw omarmen zal.

Vrijheid en Democratie

Op dit moment staat Wilders voor het gerecht op ondermeer de beschuldigingen dat hij heeft aangezet tot het zaaien van haat en dat hij zich discriminerend heeft uitgelaten over Moslims. Hoewel ik persoonlijk van mening ben dat Wilders deze uitspraken beter niet had moeten doen, omdat ze getuigen van weinig respect en dus onfatsoenlijk zijn voor de bevolkingsgroepen met een islamitische achtergrond in ons land, is het nog maar de vraag of hij hier juridisch voor aangeklaagd had moeten worden. Ik kan mij redelijk goed vinden in de analyse die Mr. G.B. van der Leest (oud adviseur bij BMG Consultinggroep in Amersfoort) geeft over de vrijheid (van meningsuiting) binnen de democratie. Hij schrijft hierover:

Stel dat iemand hier niet Mohammed maar Christus met Hitler gelijk zou stellen. Wat zou er dan gebeuren? Wij weten het uit ervaring. Inderdaad, veel protestanten en katholieken zouden zich er bovenmatig over opwinden. Zij zouden met kracht betogen dat nu toch werkelijk het moment is aangebroken om een beroep te doen op het verbod op godslastering.
Maar wij weten ook wet er daarna zou gebeuren. Velen zouden de vergelijking van Christus met Hitler terecht als buitengewoon onbetamelijk en primitief beoordelen. Misschien zou er zelfs een rechtszaak van komen. Maar daar zou alle publieke verontwaardiging - hoe begrijpelijk en invoelbaar ook - haar nemesis ontmoeten. En wij weten dat het zo ook hoort.
Er is de bekende uitspraak van Voltaire: 'ik vind Uw ideeën volstrekt weerzinwekkend, maar ik ben bereid mijn leven te riskeren voor uw vrijheid om die te uiten'.

Bedenk hoe uiterst contra-intuïtief het is om je eigen leven ervoor over te hebben om iemand anders ertoe in staat te stellen publiekelijk iets te zeggen dat ingaat tegen alles waar je zelf voor staat. Dat is even vreemd als onnatuurlijk: want wat ligt meer voor de hand dan van de Staat te verlangen om de schaamteloosheid te bestrijden? En sinds de dageraad van de mensheid heeft inderdaad tot voor zo ongeveer 1750 nooit iemand zoiets kras en vreemds beweerd. Maar dat was wel de basis van onze politieke vrijheid en van onze democratie.
In het Nederland van rond 1840, 1850 kon men de meest infame en schandalige dingen zeggen over God, Vaderland en Oranje, zonder dat een rechter bereid was om daar actie op te ondernemen. Heel ergerlijk en verdrietig inderdaad voor de tallozen die zich daarmee in hun meest dierbare gevoelens gekrenkt zagen - maar tegelijkertijd een triomf voor de vrijheid en de democratie.
Het inzicht was hier dat private verontwaardiging - hoe invoelbaar en terecht die ook zijn mag - nooit een basis mag zijn voor een publieke, strafrechtelijke veroordeling.

U mag zich mateloos opwinden over de opvattingen van anderen, en ieder weldenkend en redelijk mens mag het daarin zelfs met u eens zijn. Maar dat mag nimmer aanleiding zijn om die grens tussen publiek en privaat overschrijden. U zult dus knarsetandend moeten berusten in wat die anderen beweren, hoe geweldig moeilijk u dat ook valt. Doet u dat niet, en zou dat algemeen ingang vinden, dan bestaat het gevaar dat we weer terugkeren naar het Europa van de godsdienstoorlogen van de 16de en de 17de eeuw. Toen heeft het inderdaad maar een haartje gescheeld of Europa had een collectieve zelfmoord gepleegd vanwege de religieuze verdeeldheid tussen katholiek en protestant.

Het besef van die absolute en onoverschrijdbare grens tussen private verontwaardiging en publieke veroordeling heeft Europa gered van die dreigende collectieve zelfmoord. Uit dat besef werd onze vrije en democratische samenleving geboren. Eerst dat besef leerde ons om op een ordelijke en harmonieuze manier samen te leven met mensen wier opvattingen wij volstrekt verwerpelijk achten. Heel moeilijk, maar absoluut noodzakelijk in een complexe samenleving als de onze.

Nieuwe kolencentrales in Nederland. Waarom?

Een feest voor de democratie!

Een zaal met ruim 4000 christen democraten, die krap vier maanden eerder electoraal ongelofelijk op hun falie hebben gehad, hebben afgelopen zaterdag onder elkaar uitgemaakt welke regering ons land zal gaan krijgen. Zo werkt de democratie dus kennelijk ook. Toch iets om even stil bij te staan.

Hoewel stemgerechtigd Nederland in juni jl. al haar voorkeur via de stembus heeft uitgesproken, bleek er voor de verschillende informateurs in eerste aanleg geen chocola van te maken te zijn. De VVD met slechts 1 zeteltje meer dan de PvdA sprak zich direct al uit voor haar voorkeur om een rechtse regering tot stand te gaan brengen en hield bij de eerste verkenningen voor paars, direct al bewust de deur dicht door onoverbrugbare piketpalen te slaan. Zo bleken ondermeer de hypotheekaftrek en het rekening rijden onbespreekbare grootheden voor de VVD te zijn. Dan kan Verhagen natuurlijk wel blijven roepen dat Cohen de besprekingen voor een brede middencoalitie met de VVD, CDA en PvdA heeft geblokkeerd, waardoor er wel rechtse samenwerking met de PVV moest worden gezocht, hij weet eveneens dat met dezelfde piketpalen als onbespreekbare voorwaarde, er niets te behalen zou zijn geweest voor de PvdA. In een dergelijke situatie zijn besprekingen met VVD en CDA bij voorbaat al zinloos en kun je maar beter gewoon thuis blijven.

Bescheidenheid zou het CDA hebben gepast maar in het belang voor de noodzakelijke bestuurlijkheid van ons land en een zekere verslaafdheid aan het regeringspluche, schroomt uiteindelijk de verrechtste top van de partij er niet voor om met de VVD het pad te gaan verkennen waarbij de politieke beweging van Wilders en consorten gedoogsteun moet gaan verlenen aan een meerderheid in de Tweede Kamer. Uitgerekend met de PVV, de anti Islambeweging welke zelf geen democratische structuur kent en waarbij Geert Wilders het allemaal in zijn eentje voor het zeggen heeft. Uitgerekend die PVV waarvan het bekend is dat zij bevolkingsgroepen tegen elkaar opzet en die het geloof van onze moslims een achterlijke ideologie noemt, uitgerekend die PVV wordt door onze christenbroeders een rol in het centrum van de politieke macht toebedacht . Verdeeldheid alom binnen het CDA, omdat voor de leden waarvoor de christelijke waarden zoals “heb uw naasten lief” nog tellen een samenwerking met de PVV strikt ondenkbaar is en zich dus zijn gaan roeren.

Afgelopen zaterdag kon door de leden van het CDA instemming gegeven worden aan een regering met VVD waarbij door de PVV gedoogsteun wordt geleverd of niet natuurlijk. De uitslag liet zich raden, 68 % van de aanwezige leden acht deze coalitie wenselijk. Nederland krijgt zeer waarschijnlijk haar rechtse regering met steun van Geert Wilders. In het slotwoord van het congres noemde Maxime Verhagen deze dag een feest voor de Democratie. Hoe durft hij dit te zeggen eigenlijk.

Dance with the Devil

Grappend en grollend en elkaar voortdurend op de schouders kloppend, stonden de politieke kopstukken van VVD, PVV en CDA gisteren tijdens een persconferentie, het door hen uitonderhandelde concept regeer- en gedoogakkoord te presenteren en te verdedigen. Dit vanuit het besef van realisme voor de huidige grote problemen in het land, gecombineerd met optimisme voor de toekomst.

Hoewel ik na het doorlezen van het regeerakkoord met een aantal aangekondigde maatregelen ook sympathie kan opbrengen, overheerst bij mij in meerderheid een zekere afschuw over de voorgenomen plannen van het kabinet in wording. Een nieuwe kerncentrale en minder geld voor kunst en cultuur, soms tot 50% minder subsidie voor orkesten en dansgezelschappen noem ik schokkend net zoals een verlaging van het minimuminkomen en de uitkeringen voor de minima. Het beeld van nog grotere rijen wanhopige mensen op de stoep van de voedselbanken komen bij mij op. Vluchtelingen die hun asielaanvraag niet gehonoreerd hebben zien worden, doch niet terug kunnen keren naar hun land van herkomst en tengevolge daarvan in de illegaliteit zijn verdwenen worden in het concept regeerakkoord gedegradeerd tot opgejaagd wild. Illegaal zijn wordt strafbaar gesteld. Een importbruid wordt gelijk gesteld met het inruilen van een auto door in het concept regeerakkoord op te nemen dat de import van een dergelijke bruid slechtst 1 maal in de 10 jaar wordt toegestaan.

Los van de voorgenomen maatregelen vind ik de vorm van dit minderheidskabinet een gênant vertoning. Om cruciale maatregelen door te kunnen voeren wordt de meerderheid in de kamer veiliggesteld door gedoogsteun van de haatzaaiende populisten van de PVV. Juist deze ondemocratische politieke beweging, die grote groepen diskwalificeert vanwege hun religie en daarmee actief bijdraagt aan het splijten van onze samenleving, levert de steun voor de plannen van VVD en CDA. In mijn ogen verkoopt de CDA haar christelijke normen en waarden en dus uiteindelijk ook haar ziel aan de antichrist. Mogelijk dat het CDA congres de partij nog tot andere gedachten weet te brengen, ik hoop het, ik hoop het van ganser harte.

Samenwerking, dat is het waar het om draait!

VVD, de partij van nieuw asfalt

We weten nu waarom!

CDA, pas op je tellen.

Op 11 september zal Geert Wilders aanwezig zijn in New York om mee te gaan protesteren tegen de komst van een moskee op de plek waar eens de Twin Towers hebben gestaan. Precies negen jaar eerder boorden twee gekaapte vliegtuigen, waarvan extremistische islamitische terroristen het commando hadden overgenomen, zich onafhankelijk van elkaar in de twee torens van het World Trade Centre. Veel Amerikanen vinden het ongepast dat juist op Ground Zero een moskee zal gaan verrijzen. Vanuit ethisch oogpunt kan men inderdaad vragen stellen of het echt moreel verantwoord is om juist op deze emotioneel beladen plaats een islamitisch gebedshuis te gaan bouwen. Vanuit Amerikaans patriotisme heeft de plek waar krap 3000 mensen de dood hebben gevonden, waaronder ruim 400 brandweerlieden en politieagenten, een symbolische waarde gekregen. Dit hoofdzakelijk uit piëteit met de slachtoffers.


Een Wilders aanhanger.
Net als in Nederland wonen in Amerika mensen met een islamitische achtergrond, die deel uitmaken van de Amerikaanse samenleving en een Amerikaans paspoort dragen. Ook deze bevolkingsgroep, die in meerderheid een zekere vaderlandsliefde heeft ontwikkeld voor hun nieuwe thuisland, heeft recht op godsdienstvrijheid en is daarmee volledig vrij om uiting te geven aan hun geloof door middel van het bezoeken van een gebedsdienst in een moskee. Of een nieuw te bouwen moskee op Ground Zero daar de meest geëigende plek voor is, is een ethische kwestie. Een kwestie van goede smaak of niet. Gelet op de symboolwaarde van Ground Zero zou men uit piëteit met de eerder genoemde slachtoffers ook tot een andere afweging gekomen kunnen zijn, dan de instemming met de bouw van de moskee, zoals deze nu is verleend aan de opdrachtgevers daarvan.

Andere rechtse groeperingen grijpen de terechte commotie onder de vaderlandslievende bevolking aan, om de tegenstellingen tussen de aanhangers van de islam en de kennelijke bedreiging daarvan voor eigen cultuur en joods-christelijke identiteit, uit te vergroten en te demoniseren waarbij op de onderbuikgevoelens van de burgers wordt ingespeeld. Dit gebeurt niet uit piëteit met de gevallen slachtoffers maar vooral om angst en haat te zaaien en daarmee de samenleving als geheel te destabiliseren en op te zetten tegen de islamitische minderheid.

Door zich onuitputtelijk op ongenuanceerde wijze uit te laten over de islam en de mensen die hieraan religieus verbonden zijn, mag Geert Wilders zich tot het corps van de rechts extremisten rekenen. Nu echter Geert afreist naar New York, speciaal om mee te protesteren tegen de moskee, komt de beoogde gedoogsteun aan een minderheidskabinet van VVD en CDA in een geheel ander licht te staan. Hoe kan een christelijke partij als juist het CDA, waarbij naastenliefde vanuit een sterk sociaal besef, dat tot op heden hoog in haar vaandel heeft gestaan, zich zo uitleveren aan de wil van de persoon Wilders, in ruil voor een voortdurend in gijzeling verkerende regeringsmacht? Doet het CDA daar werkelijk goed aan? De beantwoording van deze vraag is pur sang een ethische kwestie. De verantwoording voor de keuze om in te stemmen met regeringsdeelname zal uiteindelijk worden bepaald door de resultante van de heersende overtuigingen tussen de Rooms Katholieken en de Protestanten binnen de partij. Dit kan leiden tot een ongewenste polarisatie en in het ergste geval tot het morele faillissement van de partij. CDA pas op je tellen en laat je niet indirect door Wilders vellen.

Het wijsje van de Natuur en Milieufederatie

Afgelopen dinsdag is mijn opiniestuk gepubliceerd in het Dagblad van het Noorden. Hierin heb ik mijn mening gegeven over de niet uit te leggen keuze van de Natuur en Milieufederatie Groningen om samen met de energieproducenten NUON en RWE een intentieverklaring te hebben getekend, waarin partijen beloven zich in te zullen spannen voor de meest haalbare duurzame industriele ontwikkeling in de Eemshaven. Onderdeel van deze meest haalbare duurzame ontwikkeling vormen kennelijk ook de acceptatie van twee kolencentrales, welke inmiddels voor eigen risico van de producenten in aanbouw zijn. Naar mijn mening is dit al een contradictio in terminis. Kolencentrales passen immers niet in een duurzame industriele ontwikkeling, ook niet als de enorme hoeveelheid CO2 die daarbij vrijkomt netjes wordt afgevangen en onder de Groningse bodem wordt gestopt. Doodsimpel omdat ook CO2 opslag niet als duurzaam kan worden bestempeld. Helaas zingt de Natuur en Milieufederatie in de provincie Groningen inmiddels het wijsje dat door de grijze energieproducenten is ingezet luid mee. In correspondentie aan Gedeputeerde Staten van de provincie Groningen werd zelfs openlijk ingezet op mededogen om een aangekondigde bezuiniging van 25% ongedaan te maken, omdat de NMFG, in de lijn van het provinciaal bestuur, het draagvlak voor CO2 opslag heeft helpen te verbreden onder de bodem van deze provincie. GS bleek echter ongevoelig voor dit argument.
De smeekbede geeft echter wel aan welke bedenkelijke rol de federatie speelt in de lopende discussie over dit onderwerp. Door de ondertekening van de intentieverklaring heeft de NMFG dan ook haar onafhankelijke positie in de ban gezet.

Na gedane arbeid is het goed rusten!

Vanmorgen aan de ontbijttafel, zei Mieke tegen mij: "Je bent zeker nog niet helemaal wakker want alles wat je doet gaat nog zo traag". Ik fronste mijn wenkbrauwen en zei: Waarom zal ik mij haasten, het is zondagochtend en er is toch niemand die op mij wacht. Zondag, de dag des Heren, een rustdag, voegde ik er nog aan toe. Helaas, ik moet volgende week erg veel werken en heb dan niet al teveel tijd over. Daarom heb ik het plan om vandaag te stoffen, de vloer te dweilen en het toilet zou eigenlijk ook weer even moeten worden schoongemaakt en jij kunt mij daar best wel even mee helpen, liet Mieke haar ontvallen.
'Schoon', zei ik, 'schoon', alsof dat 't allerbelangrijkste is! Schrobben, boenen, poetsen, dweilen, heel de boel aan de kant, vegen, raggen, zemen, stoffen, met een spons in elke hand, lap de ramen, schuur de stoepen, anders gaan daar hondjes poepen, kuis de goten, schoon de sloten...o,o,oh... vrouwen, citeerde ik Maarten 't Hart uit een van zijn romans.
Na samen thuis even te hebben doorgepakt, zaten we twee uurtjes later bij Imca Marina op het terras te genieten van een kop Cappuccino met huisgemaakte Monchoutaart met kersentopping. Dat gaf eigenlijk best wel een voldaan gevoel.

Liever economie dan ecologie...

Ongeveer een maand geleden op 21 juni jl. om precies te zijn is er een intentieverklaring getekend, waarin zes natuur en milieuorganisaties en de (industriële) partijen RWE, NUON en Groningen Seaports zich hebben uitgesproken om de economische ontwikkelingen in de Eemsdelta op een zo duurzaam mogelijke wijze te laten plaatsvinden. Daarmee lijkt het erop dat er door de betrokken natuur en milieuorganisaties al onomkeerbaar rekening wordt gehouden met de definitieve komst van twee kolengestookte energiecentrales in de Eemshaven. Immers als het de organisaties daadwerkelijk te doen was geweest om de meest duurzame economische ontwikkeling ten behoeve van de Eemsdelta te bewerkstelligen dan hadden kolencentrales daar logischer wijze nimmer een plaats in gekregen. In feite wordt, door de ondertekening van de intentieverklaring en het plan om deze eind 2010 om te zetten in een convenant, door de betrokken natuur- en milieuorganisaties voortijdig de handdoek in de ring gegooid.

De Trias Energetica
De Vereniging Zuivere Energie (VZE), welke ik als voorzitter vertegenwoordig is echter een andere mening is toegedaan over de wijze waarop het begrip duurzame ontwikkeling invulling zou moeten krijgen. De vereniging hanteert hierbij als basis de “Trias Energetica”, een veel gebruikt model waarbij in drie stappen wordt aangegeven hoe de transitie van grijze fossiele energie naar groene duurzame energie vorm gegeven kan worden. De eerste stap wordt gevormd door het realiseren van een sterke vermindering van de vraag naar energie. Immers bij elke bespaarde eenheid energie vervalt ook de noodzaak om deze op te moeten gaan wekken. Op energiebesparing zou dan ook veel sterker moeten worden ingezet.
Ten behoeve van de resterende vraag naar energie dient vervolgens zoveel als mogelijk en bij voorkeur geheel gebruik te worden gemaakt van hernieuwbare energiebronnen, zoals zon en windenergie maar ook door een breedschalige toepassing van biovergisting en het gebruik maken van de mogelijkheden van waterkracht. In het model van de Trias Energetica vormt het toepassen van hernieuwbare energiebronnen de tweede stap.
Het toepassen van hernieuwbare energiebronnen voor de energieopwekking heeft inmiddels zoveel potentie in zich dat er op redelijke korte termijn, zeg binnen twee decennia aan de totale binnenlandse vraag naar energie kan worden voldaan. Hier is echter wel voldoende politieke wil en moed benodigd om de economische belangen van een kleine maar machtige groep olie- en energieproducenten ondergeschikt te maken aan het groter maatschappelijk belang dat kan worden gehecht aan het recht op een duurzame en schone leefomgeving. Daar hoort eveneens bij dat daarvoor dan ook de benodigde middelen vrij gemaakt moeten gaan worden. Realistisch beschouwd moet echter worden ingeschat dat de omslag naar duurzame energie in de praktijk minder snel zal gaan verlopen, dan feitelijk gewenst is. Daarom zal er een transitieperiode nodig zijn die ons in staat stelt om vanuit onze huidige collectieve verslaving aan fossiele energie te komen tot een maatschappelijk breed gedragen besef dat de omslag naar duurzame energie echt zal moet gaan plaatsvinden. Tijdens deze periode, die zo kort mogelijk moet worden gehouden, dient “schoon fossiel” te worden ingezet. Concreet betekent dit de inzet van aardgasgestookte energiecentrales, waarmee ook de laatste stap uit het model invulling heeft gekregen.

Bij de aanhangers van het drie stappen model is dan ook geen plaats voor kolencentrales om op een duurzame wijze invulling te geven aan de opwekking van energie in de Eemsdelta. De Vereniging Zuivere Energie is dan ook van mening dat zolang er nog juridische mogelijkheden open staan, er alles aan gedaan moet worden om de komst van deze kolencentrales op legale wijze te voorkomen – dit ondanks dat er nu voor eigen risico door de NUON en RWE in de Eemshaven wordt doorgebouwd –. De komst van de kolencentrales en de daarvan te verwachten effecten op het milieu conflicteren dan ook met de te bereiken duurzame doelstellingen die zijn opgenomen in de intentieverklaring. Deze stelling behoeft enige toelichting.

De kolencentrales staan de uitgesproken intenties in de weg.
De bij de verklaring betrokken partijen hebben zich voorgenomen om zich in te spannen voor het ecologisch herstel van het Eems-Dollard Estuarium, wat op zich een erg lovend streven is. Echter bezien we dit streven in relatie tot de huidige ontwikkeling in de Eemshaven dan bevat deze intentie een tegenstrijdigheid met de werkelijkheid omdat ter illustratie, de noodzaak om de Vaarweg Eemshaven – Noordzee op diepte te brengen en te houden juist wordt veroorzaakt door de komst van deze kolencentrales en het daaruit voortvloeiend transport met bulkcarriers om de benodigde steenkool richting Eemshaven aan te gaan voeren.
Het daarbij benodigd frequent baggeren draagt echter bij tot een vertroebeling van het Eems-Dollard Estuarium en tot het vernietigen van de bodem en de daarop levende organismen op het tracé waarlangs de vaarweg loopt maar ook op de bodem van de baggerdepots waar het baggerslib nadien zal worden gestort. Bovendien zorgt de verbreedde en verdiepte vaarweg door kanalisering voor veranderingen in de aan en afvoersnelheid waarmee de getijdenstroom in het estuarium verloopt. Los daarvan bestaat er tevens een gerede kans dat het oppervlaktewater van het Eems-Dollard Estuarium geleidelijk zal gaan opwarmen door het lozen van koelwater door de geplande (kolen)centrales. Hierdoor kan niet worden uitgesloten dat dit uiteindelijk ook ten koste zal gaan van bijvoorbeeld de beschermde soort Groot Zeegras, waarvan in de directe omgeving van de Eemshaven nog enkele velden in het estuarium voorkomen. De Vereniging Zuivere Energie voert dan ook met betrekking tot de verbreding en verdieping van de vaarweg Eemshaven – Noordzee, in combinatie met enkele andere natuur en milieuorganisaties, een beroepprocedure bij de Raad van State.
De enige echte oplossing om te bewerkstelligen dat de ecologische kwaliteit van het estuarium niet verder achteruit gaat is het definitief afzien van de geplande kolencentrales in dit kwetsbare gebied, dat onlangs de wereld erfgoed status van UNESCO heeft gekregen.

CO2 dat niet behoeft te worden uitgestoten behoeft ook niet te worden gereduceerd
Een andere doelstelling waartoe de intentie is uitgesproken is de gezamenlijke inzet om een reductie van de CO2 uitstoot, veroorzaakt door de geplande kolencentrales, mogelijk te maken. Indien er een werkelijke noodzaak zou bestaan om met behulp van fossiele grondstoffen energie op te moeten gaan wekken om aan de binnenlandse vraag te kunnen blijven voldoen, dan zou vanuit de meest duurzame oplossing gekozen moeten worden voor gasgestookte energiecentrales. De reden hiertoe is dat een gasgestookte energiecentrale bij een gelijk gekozen vermogen circa 50% minder CO2 uitstoot dan haar kolengestookte soortgenoot. Aan de noodzaak voor de centrales mag overigens worden getwijfeld omdat er inmiddels sprake is van een overcapaciteit aan vermogen om energie op te wekken in Nederland. In de praktijk komt het er op neer dat er grotendeels geproduceerd zal gaan worden voor de export.

Daartoe moet in het geval van nieuwe kolencentrales een omvangrijke en kostenintensieve route worden gevolgd om nagenoeg dezelfde waarde voor de CO2 emissiefactor te krijgen als standaard al voor de gasgestookte centrales geldt. De techniek om de CO2-emissies van nieuwe kolencentrales omlaag te krijgen is het toepassen van CCS (Carbon Capture and Storage). Ten opzichte van een vergelijkbare kolencentrale gaat de CO2-afvang gepaard met extra energieverbruik. Het netto omzettingsrendement gaat hierbij zelfs met meerdere procentpunten omlaag. In een recente EnergieNed/EZ/VROM studie (Vosbeek et al., 2007) wordt dit rendementsverlies geschat op ongeveer 9%-punten (van ca. 46% naar ca. 37% netto rendement). De Milieu Effect Rapportages noemen zelfs waarden tot 12%-punten. Bij een rendementsverlies van 9%-punt en een CO2-afvang percentage van 75%, hetgeen als realistisch wordt ingeschat, is de gemiddelde CO2-emissiefactor ca. 320 gram/kWh (deze bedraagt zonder CCS: ca. 740 gram/kWh). Dit is qua orde grootte vergelijkbaar met een nieuwe gascentrale (350 gram/kWh). Heel eenvoudig gezegd komt het er op neer dat er al 75% aan CO2 moet worden afgevangen en onder de grond moet worden opgeslagen voordat er per opgewekte kWh nagenoeg dezelfde emissiewaarde wordt bereikt als bij een gascentrale van toepassing is.

Het mag dan ook duidelijk zijn dat Carbon Capture & Storage in een combinatie met kolencentrales om bovenstaande reden geen efficiënte methode is om de CO2 uitstoot te reduceren. Daarnaast heeft de aardgasgestookte elektriciteitscentrale nog twee, in het kader van duurzaamheid, belangrijke voordelen ten opzichte van een kolencentrale:
• Het eerste pluspunt dat zich minder eenvoudig in kwantitatieve zin laat uitdrukken, is het voordeel dat nieuwe gascentrales hebben in termen van flexibiliteit. Gascentrales kunnen veel sneller op en af worden geregeld dan kolencentrales. Dit vertegenwoordigt eveneens een marktwaarde, bijvoorbeeld in situaties met een hoge of een sterk variërende belasting of fluctuerende productiecapaciteit (zoals een fluctuerend aanbod van windenergie in een park met veel windcapaciteit). Het staat vast dat poederkoolcentrales - zoals door RWE in de Eemshaven zal worden toegepast - minder flexibel zijn dan gascentrales. Het multi-fuel vergassingsconcept van het Magnum ontwerp, zoals dat door NUON in de Eemshaven zal worden toegepast kan naar alle waarschijnlijkheid een stuk flexibeler worden bedreven dan een poederkoolcentrale, doch blijft ook t.o.v. een gasgestookte centrale sterk in het nadeel.
• Een ander pluspunt van een gasgestookte energiecentrale is dat er bij deze verbrandingsinstallatie geen emissie van zwaveldioxiden (SO2) plaatsvindt, hetgeen zich wel voordoet bij de verbranding van kolen. Zwaveldioxide is het belangrijkste verbrandingsproduct van zwavel in lucht. Het komt met name vrij bij het verbranden van zwavelhoudende fossiele brandstoffen, zoals bruinkool of steenkool en is een van de belangrijkste componenten van luchtvervuiling en smog. Het vormt in lucht in aanwezigheid van vocht en andere verbindingen gemakkelijk zwaveltrioxide (SO3), een verbinding waaruit zich in water zwavelzuur vormt. Dit regent uit de atmosfeer op de aarde neer (zure regen). Het zuur is er de oorzaak van dat grond- en oppervlaktewater een lagere pH-waarde krijgen, waardoor het ecosysteem van vijvers en meren verstoord kan worden. Dieren en planten kunnen sterven, met inbegrip van de bomen, die binnen een gezond ecosysteem voor een goede luchtzuivering zorgen.

De keuze voor een kolencentrale is een bedrijfseconomische keuze
Waarom is er dan toch gekozen voor kolencentrales die qua effecten op het milieu en het duurzaamheidsaspect zoveel slechter scoren dan de gasgestookte soortgenoot? Die keuze lijkt op het eerste gezicht een vreemde keuze te zijn, zeker als daar ook het omzettingsrendement van de beide soorten energiecentrales bij betrokken wordt.
De nieuwe kolencentrales hebben een omzettingsrendement van ca. 46%. Nieuwe gascentrales van het STEG type hebben een rendement van ca. 58%. De gemiddelde CO2-emissiefactoren zijn dan respectievelijk circa. 740 en 350 gram per kWh. Een nieuwe kolencentrale stoot dus per geproduceerde kWh ruim 2 keer zoveel CO2 uit als een nieuwe gascentrale. De CO2-kosten zijn dan dus ook ca. 2 keer zo hoog.

De brandstofkosten zijn echter voor een nieuwe kolencentrale beduidend lager dan die voor een nieuwe gascentrale. Ter illustratie: in het door de ECN geïntroduceerde “hoge olieprijs” scenario (GEHP) om de groothandelsprijzen voor energie te kunnen voorspellen is gerekend met een kolenprijs van 2 € /GJ en een aardgasprijs van ca. 7 €/GJ. De brandstofkosten bedragen dan voor een kolencentrale 16 €/MWh. Dit blijkt beduidend minder te zijn dan de brandstofkosten van een nieuwe gascentrale die ca. 43 €/MWh bedragen Bij stijgende CO2-kosten zullen ook de marginale kosten toenemen.

Bij een relatief lage CO2-prijs heeft een nieuwe gascentrale hogere variabele kosten. De marginale kosten blijven voor een kolencentrale beduidend lager dan voor een nieuwe gascentrale, ook indien de aardgasprijs relatief laag is. Bij een relatief hoge CO2-prijs kan het beeld wijzigen. Het omslagpunt is daarbij afhankelijk van de verhouding tussen de aardgas- en kolenprijs (g/k). Ter illustratie: bij een kolenprijs en aardgasprijs van ca. 2 resp. 6 €/GJ (g/k = 3), hetgeen ongeveer gelijk is aan de waarden uit het ECN- Hoge olieprijs scenario, ligt dat omslagpunt rond de 55 €/ton CO2. Bij een aardgasprijs van 4 €/GJ (g/k =2) en een gelijkblijvende kolenprijs ligt het omslagpunt rond de 25 €/ton CO2.

Het bovenstaande cijfervoorbeeld toont aan dat de keuze voor een kolencentrale bij de producenten een puur bedrijfseconomische keuze is geweest, welke gebaseerd is op de lage brandstofkosten voor steenkool en de nog steeds (te) lage CO2 prijs per ton.

De intentieverklaring is een keuze voor economie in plaats van ecologie
Door de ondertekening van de intentieverklaring zijn de betrokken natuur- en milieuorganisaties uiteindelijk gevoeliger gebleken voor de bedrijfseconomische afweging van de energieproducenten dan voor de negatieve ecologische effecten van deze keuze voor de natuur en het milieu, waarvoor zij primair behoren op te komen. Het is daarmee dan ook een onbegrijpelijke en bijna niet uit te leggen strategische keuze, welke gebaseerd lijkt te zijn op fatalistisch denken in de trant van “ laten we onze knopen gaan tellen en redden wat er nog te redden valt” In feite komt deze houding erop neer dat er vanuit de betrokken natuur- en milieuorganisaties diepgroen licht is gegeven voor de industriële ontwikkeling, zoals deze inmiddels met een geplande inzet van kolencentrales in gang is gezet in de Eemsdelta. Wat hierbij minstens even afkeurenswaardig is, is dat er nog voor de brede discussie met de bevolking begonnen is over de plannen om CO2 onder de Groninger bodem op te slaan, instemming is gegeven aan deze onbewezen techniek door de bij de intentieverklaring betrokken natuur- en milieuorganisaties. Dat geeft mij zeer te denken voor de toekomst

Dancing the Kasbah....

Israelische soldaten moeten disciplinaire straf vrezen van de legerstaf, nadat zij in Hebron, bewapend met automatische mitrailleurs en kogelvrije vesten op de klanken van het hip hop liedje "Tick Tock" van de Amerikaanse zangeres Kesha, een komisch dansje maakten en een filmpje daarvan op Youtube hebben geplaatst. Het filmpje start met islamitische gebedsklanken, waarna op enig moment de muziek verandert in het liedje van zangeres Kesha. Spoedig dansen de soldaten van de Israeli Defense Forces (IDF) er lustig op los, in een tafereel dat nog het meest lijkt op een dansje van de Teletubbies. Nadat door de soldaten was getracht het filmpje weer van Youtube te halen, was deze reeds door anderen onder de titel "It's easy to laugh at the occupation when youre the repressor" geplaatst. Helaas pindakaas dus. De legerstaf is "not amused" met de eeuwige roem die hun mannen hebben nagestreefd in deze ondoordachte actie.

Ook Barack vertelt: Groen Werkt!!

In het gesprekje bij de haard ter gelegenheid van Independence Day (4 juli) breekt Barack Obama opnieuw een lans voor "Clean Energy" en haar potentie om veel nieuwe werkgelegenheid te bewerkstelligen. Eigenlijk een bekend verhaal, gewoon Groen Werkt!

Geslaagde voorlichtingsavond Kolencentrales en CO2 opslag

Op woensdagavond 30 juni jl. heeft de "vereniging zuivere energie" een voorlichtingsavond gehouden in de directe omgeving van de in aanbouw zijnde kolencentrales in de Eemshaven. Bedoeling was dan ook om de mensen uit deze regio te informeren over de komende klimakillers in hun achtertuin. Om 8 uur 's avonds werd begonnen met de voorlichting in het dorpshuis van Roodeschool. Allereerst heeft Agnes de Rooij (Greenpeace) een verhelderend verhaal verteld over kolencentrales en kolen in de keten. Daar lusten de honden werkelijk geen brood van.

Daarna gaf Wim Niessen als deskundig arts, welke ook met medische milieukundige vraagstukken te maken heeft, uitleg over de effecten op de gezondheid door de uitstoot van de kolencentrales. Uiteraard moet je vaststellen dat het uitstoten van zware metalen, giftige gassen en fijnstof niet gezond kan zijn. Echter afgezet tegen de achtergrondwaarden welke nu al van toepassing zijn op de luchtkwaliteit in Noord Nederland is de extra blootstelling aan de uitstoot van de kolencentrales door vermenging en dus de verdunning van de concentratie in de lucht niet van dien aard dat daarmee de aanvaardbare risiconiveau's worden overschreden. Uiteraard hoort de echte tegenstander van kolencentrales het graag anders, maar toch heeft de vereniging er voor gekozen om de controversiele boodschap te laten vertellen. In dat opzicht verkiezen we onze geloofwaardigheid boven het ongefundeerd inspelen op het sentiment. Anders ligt het wel voor de milieu-effecten, daarvoor geldt dat de zware metalen niet meer uit het milieu verdwijnen en cumuleren naar mate de uitstoot voort duurt. Juist daarom zou je een kolencentrale in je achtertuin ook niet moeten willen.

Ik heb zelf de laatste presentatie over de CO2 afvang en opslag, inclusief transport van CO2 naar de voormalige gasvelden voor mijn rekening genomen. De voor en nadelen van CO2 opslag zijn duidelijk naar voren gebracht, waarbij de voordelen werkelijk niet opwegen tegen de nadelen van CCS. De zaal (tegen de 100 personen) hebben we een eerlijk en evenwichtig verhaal geboden, waarbij ook vragen en opmerkingen vanuit het publiek voldoende aandacht hebben gekregen. In meerderheid was de zaal zeer betrokken bij het door ons gebrachte verhaal en verbaasd over het feit dat hen dit nog niet eerder was verteld. Van de uitgenodigde plaatselijke politici in de Eemsmondregio was slecht een klein handje vol komen opdraven. Deze wensen wij dan ook speciaal te bedanken voor hun komst naar deze bijeenkomst. Al met al een geslaagde opzet van de avond.

Wat NUON en RWE liever niet vertellen

Op 30 juni om 20.00 uur organiseert de Vereniging Zuivere Energie een informatieavond over de risico's voor milieu en gezondheid, welke de twee kolencentrales in de Eemshaven en de daaraan gekoppelde plannen voor ondergrondse CO2 opslag met zich mee brengen. We nodigen iedereen uit in het Dorpshuis van Roodeschool, die het verhaal willen horen dat angstvallig wordt achtergehouden door de initiatiefnemers van de bouw, te weten de electriciteitsbedrijven NUON en RWE.


Op deze avond zullen een drietal sprekers vanuit hun deskundigheid een korte inleiding verzorgen, waarna interactief zal worden gediscusieerd met de zaal en er gelegenheid zal worden gegeven tot het stellen van vragen.
Als sprekers treden op:
Agnes de Rooij - Campaigner van Greenpeace, over de gevolgen van kolencentrales en CO2 opslag voor het milieu.
Wim Niessen - Arts, over de mogelijke geondheidsrisico's voor de omwonenden van de kolencentrales en
Jan Langekamp - Fractievoorzitter GroenLinks in de Provinciale Staten van de Provincie Drenthe, over de gevaren van CO2 opslag in de bodem. (nog niet helemaal zeker)
De avond wordt aan elkaar gepraat door Herman Folkerts, Voorzitter van de Vereniging Zuivere Energie.
De toegang is gratis, de consumpties zijn voor eigen rekening.

Dubieuze grondtransacties Blauwestad

Op zaterdag 29 mei 2010 bracht het journalistieke onderzoeksprogramma Argos van de gezamenlijke omroepen VARA en VPRO een uitzending die grotendeels ging over mogelijke dubieuze grondtransacties in de Blauwestad. In deze uitzending werd melding gemaakt van de ware reden waarom de Publiek Private Samenwerking (PPS) tussen de Provincie Groningen en de laatst overgebleven marktpartij Koops in 2009 tot een knallend einde is gekomen. Anders dan naar buiten is gebracht lag er vermoedelijk een geslepen constructie binnen bouwconcern Koops aan ten grondslag, waarbij gronden van de provincie werden overgenomen door Koops en ondergebracht in een speciaal daartoe opgezette ontwikkelingsmaatschappij binnen het concern. Contractueel heeft Koops zich inderdaad ook verplicht tot de afname van kavels voor een bedrag van 10 miljoen euro per jaar (10 jaar lang), om deze kavels vervolgens bebouwd weer door te verkopen aan de eindgebruikers, in casu de particulieren welke een woning willen aankopen. Het intern doorsluizen van de gronden naar een andere daartoe opgezette BV binnen Koops was niet afgesproken. Dat deze gronden naar de eigen ontwikkelingsmaatschappij werden doorgezet tegen prijzen welke onder de kostprijs lagen en zonder hierbij rente te berekenen maakt de boel, volgens oud-gedeputeerde Calon nogal dubieus, omdat daarmee onvoldoende waarde in de holding werd gecreëerd om nog langer aan de aankoopverplichting voor de komende jaren te kunnen voldoen. In het ergste geval had men de ontwikkelingsmaatschappij kunnen laten ploffen, waarbij de gronden inmiddels van de provincie waren vervreemd.


Juist om te verkomen dat er dubieuze grondtransacties zouden gaan plaatsvinden had de provincie een waarborg ingebouwd in het samenwerkingscontract met de private partners, waarbij van de concept grondtransactieovereenkomst een exemplaar door het notariskantoor ter inzage naar de provincie moest worden gestuurd. Er gold dan een periode van een week, waarbij eventueel bezwaar gemaakt kon worden tegen de voorgenomen transactie. In het geval van de verkoop van 2 kavels (waarde 4 miljoen euro) in de zomer van 2008 heeft deze procedure volgens Argos niet gewerkt, omdat het notariskantoor de grondaankoop heeft laten passeren zonder de provincie hiervan, middels de conceptovereenkomst, hiervan op de hoogte te stellen. Een tweede transactie van 4 kavels met een waarde van 30 miljoen euro zou op dezelfde wijze zijn overgegaan, ware het niet dat de provincie hier op tijd lucht van heeft gekregen en alsnog het concept van de transactieovereenkomst heeft opgeëist, welke inderdaad alsnog is toegestuurd, echter wel met een neerwaartse bijstelling van de grondprijzen voor deze kavels. Dat het notariskantoor op een dergelijke wijze, tegen de gemaakte contractuele afspraken in zo heeft gehandeld is laakbaar te noemen en doet zeker afbreuk aan de goede reputatie van dit gerenommeerde kantoor. Het feit dat het zo gelopen is werd afgedaan als een fout en de daarbij betrokken medewerker is inmiddels ontslagen.

Maar handelde het notariskantoor nu echt zo stom of was er wellicht sprake van opzet. Opmerkelijk hierbij is nog te vermelden dat de opdrachtgever van de transacties de directeur van de Blauwestad BV is geweest. Deze functionaris werd voor de helft van zijn salaris betaald door de provincie Groningen en voor de andere helft door de private marktpartij Koops. Dat het vertrek van deze directeur, anders dan naar buiten is gebracht, te maken heeft gehad met “grondtransacties” blijkt kennelijk uit notulen van besloten vergaderingen binnen de provinciale staten en waarover Argos beschikt. Al met al een merkwaardige gang van zaken, indien de inhoud van het programma waar mocht blijken te zijn. De econoom Heertje die, ere wie ere toekomt, door de statenfractie van de SP is benadert om het project Blauwestad te volgen, spreekt zelfs dat er naar zijn oordeel genoeg aan de hand is om justitie hierin te gaan betrekken en daar kan ik het gelet op de noodzakelijke transparantie binnen het openbaar bestuur alleen maar van harte mee eens zijn. Tenslotte praten we over 100 miljoen euro overheidsgeld dat de provincie tot nu toe in het Blauwestad project heeft gestoken. Inmiddels is de Publiek Private Samenwerking zoals gezegd definitief beëindigd en is er nu sprake van een Publiek Publieke Samenwerking, waarin de provincie en de gemeente Oldambt samen met elkaar optrekken. Ook hierbij is het noodzakelijk om politiek scherp te blijven.

Beluister de uitzending van Argos hier nog eens rustig op je gemak.

Blauwestad, duizend bloemen bloeien....

Op de website van de SP afdeling in het Oldambt kwam ik een artikel tegen over de Blauwestad, dat vorige week (21 mei 2010) geplaatst werd. In dit artikel geeft de SP aan dat het loslaten van het oude concept (kwalitatief hoogwaardige woningbouw) in hun ogen de oplossing is om een nieuwe impuls te kunnen geven aan de ontwikkeling van dit gebied. De SP stelt dat het Oldambstermeer is aangelegd met gemeenschapsgeld en dat het daarom niet legitiem is om een kleine groep rijken hiervan het voordeel te laten genieten.


Vanuit mijn rood kloppend hart zou ik impulsief geneigd zijn om het daar mee eens te zijn, echter mijn gezond verstand zegt mij dat dit wel erg simpel geredeneerd zou zijn. Ook ik zie uiteraard tegenvallende kavelverkopen in de Blauwestad en ook ik heb er altijd een hard hoofd in gehad om te geloven dat de welgestelden uit het westen van het land naar Oost Groningen zouden gaan verhuizen om hier te komen rentenieren. Tot zover geen verschil.
Toch zie ik, in tegenstelling tot de inhoud van het SP artikel, een cruciale noodzaak om in de geest van het oude concept door te gaan met het ontwikkelen van het gebied. Immers door nu het hoogwaardige kwaliteitslabel van het project af te halen en sociale woningbouw in de Blauwestad toe te staan wordt rechtstreeks de concurrentie aangegaan met de overige dorpen en kleine kernen binnen het Oldambt. Het niet denkbeeldige gevaar bestaat dat binnen het Oldambt een ongewenste interne verhuisbeweging op gang wordt gebracht vanuit deze dorpen en kernen en Winschoten naar de Blauwestad, waardoor de leefbaarheid nog zwaarder onder druk komt te staan. Volgens mij moet het in het huidige tijdsgewricht met krimp juist andersom gaan werken.

Het blijft ongewijzigd nodig, om volgens de oorspronkelijke opzet, de ring van dorpen om het Oldambstermeer heen, in economisch opzicht volledig mee te laten profiteren van de komst van de woningen in het duurdere segment in de Blauwestad. De kracht voor de aanliggende dorpen en kernen zit hem in de afhankelijkheidsrelatie met de bewoners van de Blauwestad die voor hun boodschappen aangewezen zijn op de supermarkt in Beerta, Finsterwolde, Midwolda en Scheemda, voor het schoolbezoek van de kinderen afhankelijk zijn van de (dorps)scholen in de directe omgeving en zich ook verbonden zullen gaan voelen met het verenigingsleven in de buurt. Het zou overigens ook niet fair zijn tegenover de huidige bewoners van de Blauwestad, die als pioniers hun nek hebben uitgestoken en geïnvesteerd hebben in het gebied, onder de verkoopbelofte dat er een hoogwaardig kwalitatief woongebied zal worden gerealiseerd. Er zou in mijn ogen dan ook sprake zijn van misleiding als de kwalititeit nu naar beneden wordt bijgesteld.

Naar mijn mening moet er in de Blauwestad ruimte worden gegeven aan kwalitatief hoogwaardige huurwoningen in de vrije sector (geliberaliseerde huurmarkt), omdat juist binnen de gemeente Oldambt, hiervan nagenoeg geen woningen aanwezig zijn. Ook biedt een wijkje (experimentele) duurzame woningbouw, waarbij energie neutraal gebouwd wordt of zelfs op een wijze waarbij energie terug wordt geleverd aan het net een prima uitdaging om de in het slop zittende ontwikkeling van de Blauwestad weer ten goede te keren. Dat lijkt mij persoonlijk een beter toekomstperspectief voor de Blauwestad dan de non-oplossing die wordt voorgesteld in het artikel van de SP.

Drill Baby, Drill.....

Hieronder een update van foto's over de gevolgen van de olieramp met het platform Deepwater Horizon in de Golf van Mexico. Inmiddels heeft de olie de kust van Louisiana bereikt. De beelden spreken voor zich. Klik op de foto's voor een vergroting


Een met olie besmeurde libelle (Garden Island Bay - Louisiana)

Een Bruine Pelikaan, eveneens besmeurd met olie
(Bataria Bay LA - 22-05-2010)

Nog triestere foto van een Bruine Pelikaan.
(Barataria Bay LA 23-05-2010)

Laars van een Greenpeace medewerker, omgeving Venice LA

Een met olie verontreinigde krab passeert een drup olie op het strand

Olieslachtoffer op Grand Isle LA

Stervende vogel in de mangrove van Barataria Bay LA
(23-05-2010)

Het door olie verontreinigde strand van Grand Isle
bij opkomende zon. (23-05-2010)

De Vries, Driewerf niet slim....

Niemand krijgt garantie op zijn of haar relatie. Soms zijn dingen niet anders en kan afscheid nemen ook een vorm van houden van zijn. Kennelijk was het vuur en de passie in de relatie van Jack de Vries - Staatssecretaris van Defensie - en zijn vrouw tot aan het dieptepunt gedaald. Drukke baan, nooit thuis en te weinig aandacht voor het priveleven, het is een valkuil die bij maatschappelijk (over)actieve mensen altijd op de achtergrond aanwezig is.

Hoewel het bovenstaand mechanisme voor de staatsecretaris ongetwijfeld hetzelfde is geweest, ligt het in het geval van de Vries en zijn jongere adjudant(e) toch maatschappelijk allemaal iets anders. De Vries had zich wellicht beter bewust moeten zijn van het feit dat zijn positie met zich meebrengt dat hij "publiek" bezit is. Hij had zich kunnen realiseren dat alles wat hij doet een bepaalde nieuwswaarde heeft. Dat geldt zelfs voor een lokaal politicus in relatie tot het plaatselijk "suffertje", dat ook op zijn tijd een primeurtje niet schuwt. Als voormalig adviseur en spindokter van de minister-president had hij dat kunnen weten. Dat is ronduit niet erg slim te noemen.


De Vries vertegenwoordigd het CDA, een partij die het gezin als de hoeksteen van onze samenleving ziet. Vreemd gaan is het niet kunnen weerstaan van de verleiding, hetgeen in de bijbel wordt beschreven in het Oude Testament, alwaar de slang in het paradijs Eva van de verboden appel laat proeven. Ook de Vries kon de verleiding van de aangeboden "verboden vrucht" niet weerstaan en dat druist regelrecht in tegen de christelijke moraal, welke bij grote delen van het electoraat van het CDA nog erg belangrijk wordt gevonden. In verkiezingstijd brengt het "nieuws van de Vries" dan ook ongetwijfeld schade toe aan het onkreukbare en degelijk veronderstelde imago van de CDA politici. Ook vanuit dit gezichtspunt is de ondoordachte buitenechtelijke liefdesrelatie van de Vries niet slim te noemen.

Binnen het Ministerie van Defensie, waar de Vries, op minister Eimert van Middelkoop na, het hoogste ambt vervult, geldt dat in het geval van een relatie tussen twee medewerkers daarvan melding bij een meerdere wordt gemaakt. Het is de vraag of de Vries, deze regel wel op zichzelf heeft toegepast. Alleen de minister kan hier mogelijk het antwoord op geven maar indien er geen melding heeft plaatsgevonden, waarvan ik denk dat de kans daarop redelijk groot is, dan kan dit een mogelijke gezagsondermijnende werking hebben op de aan hem ondergeschikte ambtenaren. De Vries had zich moeten realiseren dat hij ook hierbij een voorbeeldfunctie vervult. Ook dit is wederom niet slim te noemen, waarmee een driewerf "niet slim" op hem van toepassing is.

Onderwijl verklaart de bestuurlijke en politieke top dat de Vries, ondanks deze affaire volledig het vertrouwen geniet van het CDA. Degene die echt een oordeel kan geven over de betrouwbaarheid van "onze" staatssecretaris van Defensie, lijkt mij op dit moment sneu genoeg, helaas zijn gewezen echtgenote.

The Deepwater Horizon Oil Spill: Overzicht

Hieronder zijn enkele foto's geplaatst van de gevolgen van de olieramp met het platform Deepwater Horizon in de Golf van Mexico. De foto's zijn overgenomen van een nieuwssite uit Boston. Met dank aan de Twitteraars welke mij hier opmerkzaam op maakten. Klik op de foto's voor een vergroting


Oliebestrijding voor de kust van Louisiana met een Basler 67-BT vliegtuig. Datum: 5 mei 2010

Luchtfoto van de olievervuiling in de Golf van Mexico. Datum: 6 mei 2010

Gecontroleerde branden van de olie op het wateroppervlak
van de Golf van Mexico. Datum: 6 mei 2010

Sleepboot te midden van de olieslik in de Golf van Mexico. Datum: 6 mei 2010

Een door olie verontreinigde vogel vecht voor zijn leven tegen de vervuilde zijde van een bevoorradingsschip in de Golf van Mexico. Datum: 9 mei 2010

Een school dolfijnen zwemmen onder een laagje olie door dat op het water drijft in de Chandeleur Sound (Lousiana). Datum: 6 mei 2010

Het water van de rivier de Mississippi (links) ontmoet op deze luchtfoto het met olie vervuilde water vanuit de oceaan. Het vervuilde water heeft hier inmiddels de natuurlijke barriere van de Chandeleurs eilanden voor de kust van Liousiana gepasseerd. Datum: 7 mei 2010

Een geluk bij een ongeluk ?

'Tsjernobyl' voorkwam kernreactor Eemshaven.
Wanneer de Tsjernobyl-ramp niet was gebeurd, had de Eemshaven al tien tot vijftien jaar een kerncentrale gehad. Dat stelt George Verberg, oud-directeur Gasunie en nu o.a. lid van de Energieraad. Het Nederlands Dagblad meldt de uitlatingen van Verberg.
De kernramp in Tsjernobyl vond plaats op 26 april 1986. Het was tien dagen vóór de Tweede Kamer een beslissing over de bouw van kerncentrales zou nemen.


Het Nederlands Dagblad: ’De regering was er wel uit: in Nederland moesten twee tot vier kerncentrales worden gebouwd met elk een vermogen van 1000 megawatt. Borssele, Eemshaven en Maasvlakte kwamen hiervoor in aanmerking, waarbij de eerste twee locaties de voorkeur hadden. Alle voorbereidende werkzaamheden waren in feite ook verricht. "Ambtenaren, elektriciteitssector, industrie, toeleveranciers, kortom, iedereen stond in de startblokken’’, aldus Verberg. De Tweede Kamer was de laatste horde die moest worden genomen. In de Kamer had zich ook al een duidelijke meerderheid voor de bouw van de centrales afgetekend. "Het regeringsvoorstel zou worden aangenomen en dan was Eemshaven redelijkerwijs vestigingsplaats geweest.’’ De ramp in Tsjernobyl maakte dat het niet zover kwam. "De impact was zo omvangrijk en indringend, dat we de minister hebben geadviseerd het dossier in de ijskast te leggen. Het was op dat moment niet zinvol er verder aan te werken. Later is besloten het dossier verder ook maar onaangeroerd te laten." '

In 2008 werd plotseling de Eemshaven weer als mogelijke locatie voor een kerncentrale naar voren gebracht en dat is nog steeds zo. De geesten worden daarvoor inmiddels structureel rijp gemaakt. Dit om uiteindelijk voldoende draagvlak in de maatschappij te verkrijgen, zo wist het Dagblad van het Noorden ons te melden naar aanleiding van de discussie van een gehouden publieksenquette door deze krant ( circa 400 personen benaderd, met daaruit de conclusie dat het Noorden niet tegen kernenergie is). Ook Jacques Tichelaar (CvdK Drenthe) heeft inmiddels een duit in het zakje gedaan. Kernenergie en opslag radio-actief materiaal moet weer bespreekbaar worden, zo gaf hij in zijn nieuwjaarsrede aan. Het blijft dus oppassen geblazen, beste vrienden, waakzaamheid blijft nodig.